(με φι)
…Και γιατί πρέπει να κάνουμε οικογένεια, και γιατί οι άντρες πρέπει να συμπεριφέρονται έτσι κι οι γυναίκες αλλιώς… και γιατί ο άντρας πρέπει νά ‘ναι βαρύς κι ασήκωτος και η γυναίκα σιωπηλή και ό,τι απαλό μυρωδάτο και πολύχρωμο να είναι γυναικείο κι ό,τι τραχύ γκρίζο κι άκαμπτο να είναι αντρικό… Μας την σπάνε τα πρέπει
Πριν από λίγο, ενώ έπεφτε η νύχτα ―2 Ιανουαρίου 1968―, στάθηκα όρθιος μπροστά στο παράθυρο και, κοιτώντας έξω, έκλαψα. Είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος που δεν περιμένει τίποτα από τον εξωτερικό κόσμο: όλα συμβαίνουν μέσα μου· ό,τι αλλάζει, αλλάζει μέσα μου. Συχνά με φαντάζομαι όρθιο σε μια έρημη αποβάθρα, σαν έναν ταξιδιώτη που έφτασε στην πόλη
Βίλελμ, τι είναι για την καρδιά μας ο κόσμος χωρίς αγάπη; Ένα μαγικό φανάρι χωρίς φως! Και μόλις βάλεις μέσα το λαμπάκι αμέσως σχηματίζονται στον άσπρο τοίχο οι πιο πολύχρωμες εικόνες! Όμως ακόμη κι αν δεν είναι άλλο από περαστικά φαντάσματα, αυτά ωστόσο κάνουν την ευτυχία μας, όταν με την αφέλεια των παιδιών στεκόμαστε μπροστά
Μάρτιος 1953. Ο Στάλιν είναι νεκρός. Το ξέρουμε από την προηγούμενη το βράδυ. Η θλίψη στο οικοτροφείο είναι υποχρεωτική. Πλαγιάζουμε χωρίς να μιλάμε. Το πρωί ρωτάμε: ― Έχουμε σχολείο σήμερα; Η επιτηρήτρια λέει: ― Ναι. Θα πάτε στο σχολείο όπως συνήθως. Αλλά δεν θα τραγουδάτε. Πηγαίνουμε στο σχολείο όπως συνήθως, στοιχισμένες, χωρίς να τραγουδάμε. Στα
Λες κι ο τόπος σημαίνει κάτι: λες και το να βρίσκεσαι σε μέρος πολύχρωμο κι εξωτικό εξασφαλίζει αυτόματα μια τόνωση της ύπαρξης. Όχι: δώστε μου ένα ανώνυμο κομμάτι γης, από άσφαλτο, και μια φωτιά δίπλα να σιγοκαίει, εργοστάσια να υψώνονται στο βάθος, κάποιο δυσώδες και παντέρημο όπου νά ‘ναι, όπου να μπορέσω να αισθανθώ ασφαλής,
Όταν γνωρίστηκαν, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Βρίσκονταν στη φυλακή. Είχαν πάει σε μια διαδήλωση στο πανεπιστήμιο, η οποία ξέφυγε από τον έλεγχο, και η τοπική αστυνομία τους είχε μπουζουριάσει όλους και τους είχε πάει στο τμήμα, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Ο Σούλμαν δεν διαδήλωνε. Είχε πάει στη συγκέντρωση, επειδή ήξερε ότι θα υπήρχαν πολλές