Da greek μπλογκόσφαιρα [Δεύτερο μέρος]

Η μαλακοξύστρα

Μπορεί οι αρχαίοι Έλληνες να εξήραν (ή, αναλόγως τη διάθεση, να ηδονίζονταν με) τη μεσότητα, όμως στη νεωτερικότητα ―και δη στην ύστερη― προτιμάται να σού βρίσουν τη μάνα παρά να σε εντάξουν στην κατηγορία του «μετρίου» ή του «μέσου». Ο μέσος Έλληνας, άντρας, οδηγός και στην περίπτωσή μας blogger (πάντα στον ενικό αριθμό) είναι ένας τύπος που λέει και νομίζει ότι έχει γνώσεις από πολλά πεδία της πραγματικότητας, αλλά στην ουσία δεν ούτε δράμι από κανένα· ο τελευταίος homo universalis την έκανε για τόπο χλοερό εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Αν ήξερε τι θέλει, θα ήξερε ότι θέλει αναγνώριση: αφού αυτό που κάνει δεν (θα μπορούσε να) τον ικανοποιεί, το μόνο που τού μένει είναι να ζητάει την ικανοποίηση από τους υπόλοιπους. Για τι όμως δεν έχει ιδέα. Γι’ αυτό μπλογκάρει ασταμάτητα, γεμίζοντας τον παγκόσμιο ιστό με σκουπίδια και ταλαιπωρώντας όλες τις RSS-ο-ρουφήχτρες στις οποίες έχει γραφτεί. Άδειος από γνώσεις, ευαισθησίες, δημιουργικότητα και ενδιαφέροντα, σπαταλάει αμέτρητες ώρες μπροστά στον υπολογιστή του για να δημοσιεύει ένα σωρό μαλακίες που τις περισσότερες φορές δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Αυτές μπορεί να κυμαίνονται από την πορεία μιας μύγας μέσα στο δωμάτιό του ως το πόσα μυρμήγκια αντίκρυσε σήμερα στο δρόμο· σε γενικές γραμμές η σημαντικότητα αυτών που γράφει δεν ξεφεύγει από το επίπεδο του εντόμου.

Στη ζωή του δεν κάνει απολύτως τίποτα ή αυτό που κάνει είναι ένα τίποτα. Μένει με τους γονείς του ή, αν μένει μόνος του, η μαμά του τού πλένει τα ρούχα και τού μαγειρεύει, αφού ένα τετράγωνο μακριά. Έχει VPN με τον υπολογιστή του σπιτιού των γονιών του και μοιράζεται με τον πατέρα του τα bookmarks και τη history με τις τσόντες. Γι’ αυτό και τόσα χρόνια έχει κολλήσει στις φωτογραφίες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των αδελφών Lumière. Για όλα τα παραπάνω δεν ντρέπεται να γράψει και στο blog του. Και, ειλικρινά, δεν θεωρώ πως του έχουν μείνει και πολλά πράγματα για να ντραπεί. Τυπολογικά είναι ό,τι πιο κοντά υπάρχει στον ορισμό του blogger, αφού γράφει τα πάντα σαν να έγραφε στο ημερολόγιό του, αλλά δυστυχώς τα δημοσιεύει κιόλας.

Συνεχίζει παρόλα αυτά να μπλογκάρει γιατί του έχουν πει ότι έτσι κάνει ο καλός μπλόγκερ και γιατί πιστεύει πως «όταν αλλάξουν τα πράγματα, θα αναγνωριστεί η αξία του», κατί που φαίρνει κατά το ένα τρίτο στις αλκοολούχες ρήσεις των συνασπιστών που αρχίζουν με το «όταν έρθουμε στα πράγματα», κατά το άλλο τρίτο στις πίπες των holy bookz («και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι») και κατά το τρίτο τρίτο στην παροιμία του σοφού περιούσιου λαού «θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο φτωχός». Συνεχίζεις παρόλα αυτά να τον διαβάζεις γιατί τέσσερα δευτερόλεπτα από το χρόνο σου δεν κοστίζουν και πολλά μπροστά στην πιθανότητα να έχει ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα ανάμεσα στα δεκαεπτά χιλιάδες. Εξάλλου μπορείς να το κάνεις κι από τον RSS-reader σου.

 

βλ. επίσης: Πρώτο μέρος και Τρίτο μέρος 

3 comments on “Da greek μπλογκόσφαιρα [Δεύτερο μέρος]

  1. -

    Πολύ καλό και συμφωνό σε όλα, πλην του σχολίου για τα holy books. «Πίπες» τα έχω κάνει εγώ, γιατί τα ερμηνεύω όπως θέλω κάθε φορά (χωρίς συνείδηση του υποκειμενισμού μου) και συνήθως χωρίς να λάβω υπόψη το σύνολο του κειμένου.
    Δυστυχώς όμως, γαλουχήθηκα σε ένα σύστημα που μου πρόσφερε μόνο γρήγορες λύσεις αντί για στάσεις ζωής.

  2. - Post author

    Δεν σε πιάνω ακριβώς, αλλά μη χολοσκάς: στο χέρι σου είναι να αλλάξεις ό,τι θέλεις για τον εαυτό σου. 🙂

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *