Όταν γνωρίστηκαν, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Βρίσκονταν στη φυλακή. Είχαν πάει σε μια διαδήλωση στο πανεπιστήμιο, η οποία ξέφυγε από τον έλεγχο, και η τοπική αστυνομία τους είχε μπουζουριάσει όλους και τους είχε πάει στο τμήμα, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Ο Σούλμαν δεν διαδήλωνε. Είχε πάει στη συγκέντρωση, επειδή ήξερε ότι θα υπήρχαν πολλές κοπέλες χωρίς σουτιέν. Η Πώλα είχε πάει με μερικούς φίλους της που διαδήλωναν πραγματικά, οπότε προσποιούνταν ότι ήταν το ίδιο θυμωμένη μ’ αυτούς. Εντούτοις, όταν τους συνέλαβαν όλους, εκείνη ήταν η μοναδική σ’ όλο το κελί που έκλαιγε. Ο Σούλμαν αυτό το βρήκε γοητευτικό. Της είπε μερικά αστεία, εκείνη γέλασε, κι αυτό την έκανε ακόμα πιο γοητευτική. Και όταν πρόσεξε ότι ήταν η μόνη κοπέλα σ’ όλο το κελί που φορούσε σουτιέν, την ερωτεύτηκε.
«Θες να βγούμε;» τη ρώτησε.
«Εννοείς όταν βγούμε από δω;»
«Ναι. Θες να βγούμε, όταν βγούμε από δω;»
«Αμέ» του απάντησε μ’ ένα χαμόγελο.
του Άλαν Σβαϊμπέλ, από το Ο άλλος του εαυτός· κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι.