Γεννήθηκα και μένω στην Αθήνα. Δεν κατάγομαι από πουθενά. Η πόλη αυτή είναι η πιο άσχημη απ’ όσες έχω επισκεφθεί ποτέ. Κάποτε το χειμώνα είχε δροσιά και το καλοκαίρι ζέστη, ενώ φθινόπωρο και άνοιξη φορούσες πουκάμισα ή μπλουζάκια μακρυμάνικα. Τα τελευταία χρόνια το χειμώνα χιονίζει και το καλοκαίρι βράζει, ενώ φθινόπωρο και άνοιξη κυκλοφορείς με φανελάκια. Συγκεκριμένα την άνοιξη φτερνίζεσαι σαν πούστης απ’ τις αλλεργίες. Στα σχετικά βιβλία του δημοτικού το κλίμα της Ελλάδας χαρακτηρίζεται ακόμα ως “εύκρατο, δηλαδή με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια”.
Το επόμενο κακό είναι η φασαρία. Κάθε φορά που ανοίγεις ένα παράθυρο, κάθε φορά που ανεβαίνεις σε ένα υπερυψωμένο μέρος (λόφο, ταράτσα, κλπ), νιώθεις σαν να πατάς πάνω σε ένα τεράστιο μπαλόνι γεμάτο με θόρυβο. Αυτοκίνητα, μηχανάκια, όλα αυτά με βλακώδεις μετατροπές τύπου “φίλτρο-εξάτμιση-πρόγραμμα”, λεωφορεία, οι κόρνες τους, κλιματιστικά, ομιλίες σε κινητά, φωνές από κάποια διαδήλωση, διάφορα κτήρια που γκρεμίζονται για να χτιστούν άλλα, χιλιοτρυπήματα δρόμων για να περαστεί από κάτω ό,τι μαλακία μπορείς να φανταστείς και ένα σωρό άλλα. Αγοράζω πάντα ακουστικά κλειστού τύπου γιατί οι “ψείρρες” δεν εφαρμόζουν καλά στ’ αυτιά μου, έχουν χειρότερη ποιότητα ήχου και με πονάνε μετά από λίγη ώρα. Πολλές φορές φοράω τα ακουστικά μου χωρίς να παίζει κάποια μουσική, για να γλιτώσω απλά λίγο από τη φασαρία, μέχρι να μπω σε κάποιο κτήριο (αλλά και τότε συνεχίζω να τα φοράω για να γλιτώσω απ’ τις μαλακίες που ακούω δεξιά κι αριστερά). Οι μόνες ανάσες κάποιας σχετικής ησυχίας είναι το καλοκαίρι, πρώτη με δεκαπέντε αυγούστου, που τα βλήμματα πηγαίνουν διακοπές σε πιο θορυβώδη μέρη, και τα πρωινά των Κυριακών, που τα ζώα κοιμούνται μετά από ένα ξενύχτι κομπλεξισμού και καταχρήσεων.
Επίσης υπάρχει η ρύπανση. Έχω ταξιδέψει σε πόλεις τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερες από την Αθήνα. Στα ταξίδια μου συνηθίζω να περπατάω μέσα στην πόλη και να χαζεύω χωρίς ιδιαίτερο σχέδιο στο νου. Όταν μετά από ώρες επιστρέφω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, η πρώτη μου ενστικτώδης ενέργεια είναι να πλύνω με σαπούνι τα χέρια και το πρόσωπό μου. Στην Αθήνα, όταν κάνεις κάτι τέτοιο μετά από δυο τρεις ώρες …επαφής με την πόλη, μετά πρέπει να πλύνεις και το νιπτήρα. Καθώς δε επιστρέφεις στο σπίτι σου νιώθεις ένα στρώμα μπίχλας να έχει κατακάτσει πάνω σε όλα τα μέρη του σώματός σου που ήταν γυμνά. Στο Βερολίνο αφού ξεπλυθείς το νερό παραμένει διάφανο. Στη Βαρκελώνη άντε να μυρίζει λίγο θάλασσα, κι αυτό μόνο αν έχεις βολτάρει νότια. Στο Λονδίνο το πιο πιθανόν είναι να μυρίζει από τα αρώματα όλων των ηλίθιων Άγγλων που έχουν πέσει πάνω σου στο πεζοδρόμιο (κι αν είναι Σάββατο βράδυ προφανώς θα μυρίζουν και τα παπούτσια σου εμετό). Πέρα από τη βρώμα, είναι μέρες που από το καυσαέριο η ανάσα σου δεν την πολυπαλεύει στο κέντρο της Αθήνας. Ο ουρανός το μεσημέρι παίρνει πάντα το χρώμα που έχει το λαστιχότυρο ενός cheeseburger αν το αφήσεις δυο μέρες χωρίς να το φας. Εκτός αν φυσάει. Πολύ.
Τέλος είναι οι άνθρωποι. Γι’ αυτούς θα μιλήσω αργότερα, καθότι χρήζουν ειδικής μνοίας.
Φώτη συμφωνώ ως ένα σημείο, αλλα το παρακάνεις…Η Αθήνα μπορεί να έχει τα κακά της αλλά είναι ταυτόχρονα μια πολύ “ενδιαφέρουσα” πόλη…Και στις άλλες πόλεις που λες οτι είναι καλύτερες, έχουν και αυτες τις κακές περιοχές τους, όπως η Αθήνα έχει τις καλές της…
Και εγώ που πήγα στο Chicago, ναι είναι σαφώς ανώτερο, αλλα η Αθήνα είναι σταθερή αξία…
Πριν την θάψεις, αναλογίσου απο πότε υπάρχει αυτή η πόλη, τι ιστορία κουβαλά…Είναι η Αθήνα!
Σκατά είναι. Και σκατά κουβαλάει.
Καλά τα λέει ο Φώτης. Για την ακρίβεια και λίγα λέει. Η Αθήνα που ξέραμε, η Αθήνα που μας μεγάλωσε τόσα χρόνια έχει γίνει μια λακούβα με σκατά. Υπάρχουν πόλεις που αν τις ακούσει κάποιος το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο νου είναι “τριτοκοσμικές” και εντούτοις είναι πιο καθαρές ή τουλάχιστον προσπαθούν να γίνουν καθαρές. Στην Αθήνα μαζί με την καθαριότητα έχει πεθάνει και η θέληση για το καλύτερο. Θυμάμαι μια δημοσκόπηση στην Ελευθεροτυπία, όπου η πλειοψηφία των Ελλήνων (άρα και αρκετοί Αθηναίοι) νοιάζονται για το περιβάλλον, αλλά συγχρόνως θα πάνε στην παραλία και φεύγοντας θα την αφήσουν σταύλο!!
Κάντε ένα καλό στον εαυτό σας και εγκαταλείψτε την Αθήνα.
(Δυστυχώς είμαι ακόμα αιχμάλωτος λόγω σπουδών και υποχρεώσεων 🙁 )
Η Αθήνα μπορεί να είναι αρχιτεκτονικά (και γενικότερα αισθητικά) απαράδεκτη αλλά είναι μια πόλη που σου προσφέρει πολλά αν την αγαπήσεις. Αυτό το είχα καταλάβει πολύ πριν φύγω. Τώρα που δε ζω πια μόνιμα εδώ, την αγαπώ ακόμη περισσότερο γιατί κατάλαβα πως είναι πολύ πιο ανθρώπινη από άλλες πρωτεύουσες και κυρίως δε σε “καταπίνει”. (Τώρα δε θες να ξέρεις τι βγάζει η μύτη σου μετά από μια βόλτα στο Λονδίνο…)
Μου ακούγονται (αρκετά) αληθινά όλα αυτά που γράφεις,
έχω μια απορία όμως με όλους τους κατοίκους της Αθήνας
που είναι δυσαρεστημένοι με την κατάσταση της πόλης στην οποία μένουν.
Γιατί δεν φεύγουν?!
Τι είναι αυτό που τους κρατά?
Την αγαπάω κατά βάθος την Αθήνα, όταν είχα μείνει για κάποιο καιρό μακριά της την αγαπούσα περισσότερο είναι η αλήθεια… ίσως την εγκαταλείψω κάποτε και μείνω αλλού ίσως πάλι μεγαλώσω και τα παιδιά μου σε αυτή… δεν ξέρω… Απλά ξέρω ότι αυτή η πόλη πότε με κάνει να την μισώ και πότε να την λατρεύω
Κάθε μέρα που μένω εκτός Αθήνας με κάνει να την ξεχνάω και περισσότερο. Θα έμενα αλλού, δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να με κρατάει, υπάρχουν όμως πολλά που με εμποδίζουν.
Τι μπορεί να σε εμποδίζει?
Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων…
Για παράδειγμα, με τα γερμανικά που ξέρω δεν μπορώ να πουλήσω τα πάντα εδώ και να πάω να ζήσω στο Βερολίνο.
Εγώ συμφωνω με “the ibt” και Ellie…Ίσως να είναι σκατά αλλα έχει και πολλά πράγματα να αγαπήσουμε αυτή η πόλη…
Έχει τους Έλληνες (90% τουλάχιστον), στο Βερολίνο οι άνθρωποι είναι κρυόκωλοι, όπως και στο Λονδίνο…
Καλά εσύ το πήγες μακριά, μπορείς να πας σε κάποια χώρα που γνωρίζεις τη γλώσσα ήδη καλά,ή να κάνεις εντατική μονοετή προετοιμασία για τη γλώσσα που δε γνωρίζεις τόσο καλά. Μπορείς επίσης να μείνεις στην Ελλάδα. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα… 🙂