Τα άπλυτά μας στη φόρα. Αυτό έγινε. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Λες και δεν το ξέραμε.
Ξαφνικά, αντιληφθήκαμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με πρασιτική οικονομία και διογκωμένο δημόσιο τομέα. Δεν γνωρίζαμε για το πρωτογενές έλλειμμα, το δημόσιο χρέος ή το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Δεν είχαμε ιδέα. Γουί ντίντεν’τ χεβ ε κλου.
Θεωρούσαμε τους εαυτούς μας μάγκες που τόσα χρόνια τρώγαμε τζάμπα από τους κοινοτικούς κορβανάδες και δεν ανησυχούσαμε για τίποτα. Να τα πακέτα Ντελόρ, να οι χρηματοδοτήσεις του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, να οι επιχορηγήσεις των Ταμείων Ανταγωνιστικότητας και Προαγωγής της Ελληνικής Ρεμαλοσύνης. Κύριος οίδε πόσο κοινοτικό και εθνικό χρήμα (γιατί κοντά στο βασιλικό…ποτίζεται και η γλάστρα, δηλαδή μαζί με των ευρωπαίων ας φάμε και τα ελληνικά) έχει κατασπαταληθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Και να σου οι βίλες, οι μίζες και τα κότερα (για τους πολιτικούς άρχοντες). Να σου τα επιδόματα, οι αυξήσεις και οι προσλήψεις στο δημόσιο. Κάπου εδώ κολλάνε και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 (γιατί πάνω από όλα είμαστε και εθνικόφρονες και άξιοι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων) και έρχεται όλο και γίνεται μια ομορφιά. Γιατί, σου λέει μέχρι το 2000 είμασταν πολύ κοντά στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Από το 2004 και μετά, μας πήρε και μας σήκωσε.
Θεωρούσαμε ότι λαμβάνουμε δωρεάν χρήμα, αλλά οι Ευρωπαίοι το μόνο που έκαναν ήταν να μας δανείζουν για να χρηματοδοτήσουμε με τη σειρά μας τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους (ανοιχτές αγορές, γαρ). Οι καλοί μας οι εταίροι, μας έδιναν λεφτά για να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα, να εκσυγχρονίσουμε και να εξυγιάνουμε τη δημόσια διοίκηση, να αναμορφώσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, το ασφαλιστικό σύστημα, να λάβουμε μέτρα υπέρ του κοινωνικού συνόλου, να αναβαθμίσουμε τέλος πάντων, αυτή την καημένη χώρα ώστε να μπορεί να σταθεί αντάξια δίπλα στο λήμμα «ευρωπαϊκή».
Κάποια στιγμή όμως, όλα τα ωραία τελειώνουν και μαζί τους οι μάσες. Το κοινοτικό χρήμα κάποια στιγμή άρχισε να στερεύει (you know, υπάρχουν κι αλλού…πορτοκαλιές, κοινώς χώρες που χρήζουν οικονομικής και όχι μόνο βοήθειας με στόχο την αειφόρο και συμμετρική ανάπτυξη (λέγε με Ανατολική Ευρώπη). Αλλά ο Ελληνάρας, ο σωστός, ο πρόστυχος δε μάσησε φυσικά. Σου λέει «δε μου δίνεις ευρωπαίε φίλε μου; Σκασίλα μου! Θα δανειστώ από τις αγορές». Και κάπως έτσι ξεκινάει ο φαύλος κύκλος μας, από τον οποίο Θεού και Δου-Νου-Του θέλοντος, θα αργήσουμε να βγούμε.
Τα επιμέρους κοινωνικά προβλήματα ουδέποτε μας απασχόλησαν – χαμηλές μαθησιακές επιδόσεις των ελληνόπουλων, ανυπαρξία κράτους πρόνοιας και δικαίου, ανισότητες στην κατανομή του πλούτου, εξαιτίας της ελλειπούς λειτουργίας των εισπρακτικών μηχανισμών – αυτό θα πει να έχεις σκατώσει το αξιακό σου σύστημα. Καλά, δεν το συζητώ για τα ελλείμματα…αυτά υπήρχαν μόνο στην αρρωστημένη φαντασία όσων έκρουαν των κώδωνα του κινδύνου εδώ και καιρό. Μέχρι το σήμερα… Πού βρισκόμαστε σήμερα; Πουθενά.
Ναι, ναι καλά ακούσατε, δεν κάνουν πουλάκια τα αυτιά σας. Πουθενά. Δεν ανήκουμε ούτε στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη ταχύτητα της Ευρωζώνης. Δεν είμαστε ούτε στο Βορρά, ούτε στο Νότο. Ούτε καν στα Βαλκάνια (και ερωτώ: ξέρετε ποιά είναι η μοναδική χώρα, όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο που δεν έχει δημόσιο χρέος; Σας αφήνω με την απορία, για να διαβάσετε όλο το κείμενο).
Είμαστε μια ειδική κατηγορία εντός της νομισματικής ένωσης – πρωτοπόροι και σε αυτό, τρομάρα μας! Και η σύμπραξη της Ε.Ε. με το Δ.Ν.Τ. γίνεται για πρώτη φορά στα χρονικά. Και σας παρακαλώ πολύ να μη φαντάζεστε το Δ.Ν.Τ. ως τίποτα αιμοβόρους δράκουλες που ήρθαν να μας πιουν το αίμα. Όόόόχι, όχι. Τεχνοκράτες είναι οι άνθρωποι. Να βοηθήσουν ήρθαν. Και όχι αμισθί. Μας δανείζουν με χαμηλό κόστος, ναι, αλλά θέλουν να διασφαλιστούν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Και αν με ρωτάτε, είμαι υπέρ. Δε διαφωνώ με τις προβλέψεις περί των μέτρων που θα επιβάλλουν (είπαμε, δεν είναι φιλόπτωχο), ότι θα είναι σκληρά και όλοι θα υποφέρουμε, αλλά πιστέψτε με, είναι αναγκαίο. Πρέπει αυτή η χώρα να αλλάξει πρόσωπο και πορεία πλεύσης. Ο Γεώργιος Σουρής (και Υδροχόος, παρακαλώ) είχε γράψει κάποιους στίχους πριν εκατό και πλέον χρόνια:
Ποιός είδε κράτος λιγοστό, σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά’χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Και δεν ήταν καν Γερμανός! Να πεις ότι είχε και προηγούμενα μαζί μας. Και δεν καταλαβαίνω δηλαδή, γιατί ο Γερμανός, και ο κάθε Γερμανός ή Γάλλος να πρέπει να πληρώνει για το μάγκα τον Ελληνάρα που χαλβαδιάζει τα μπούτια των Γερμανίδων και των Γαλλίδων τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες στα νησιά και κοπροσκυλιάζει τους υπόλοιπους εννιά;
Δύο έργα σεξ, η αίθουσα κλιματίζεται.
Δε θέλετε Δ.Ν.Τ.; Με γειά σας, με χαρά σας. Μαζί σας. Διακανονισμός του χρέους (αποπληρωμή των ελληνικών περιπαθών ομολόγων στο 70% και ουχί στο 100% – έτσι για να σπάσουνε και λίγο τα μούτρα τους οι κερδοσκόποι) και άντε γεια. Κλαμπ Παρισιού, αγκαλιά με το Αφγανιστάν. Εκτός Ευρωζώνης, εκτός Ε.Ε., εκτός…γενικότερα. Μη σας πω ότι θα μας αλλάξουν και ήπειρο.
Γι’ αυτό να μην ακούω αηδίες του στυλ «πω, πω, ήρθαν αυτοί οι ΔΝΤ-δες και θα μας πιουν το αίμα». Οι πολιτικοί που ψηφίζατε τόσα χρόνια σας το έπιναν.
Και by the way, η χώρα με μηδενικό δημόσιο χρέος είναι η Αλβανία. Για να μάθετε να κοροιδεύετε τους Αλβανούς, που παρεπιπτόντως δουλεύουν σαν τα σκυλιά, ενώ οι δικοί μας οι ρεμπεσκέδες είναι μόνο φραπέ και χωρίστρα με τζελ. Ουστ!
(*βέβαια, πήρε το αυτί μου ότι σκοπεύει και η Αλβανία να εισέλθει στις διεθνείς αγορές, σχεδιάζοντας να λάβει δάνειο ύψους 400 εκ. Ευρώ με το οποίο θα χρηματοδοτήσει ένα μέρος του κρατικού προϋπολογισμού και ορισμένες άλλες λειτουργικές δαπάνες).
[ Το παρόν κείμενο αποτελεί πόνημα της pennystock83 ]