Ο χρόνος που κάποια ετεροφυλόφιλα ζευγάρια αφιερώνουν στο γκέι σεξ είναι απίστευτος ― προσπαθώντας να προσδιορίσουν τι πάει πού και πόσο συχνά. Δεν μπορούν να φανταστούν τίποτα έξω από το δικό τους σύστημα, και έχουν εμμονή με τους ρόλους τόσο στο κρεβάτι όσο και εκτός. Ποιος φωνάζει ποιον σκύλα; Ποιος κλαίει πιο πολύ αν πεθάνει η γάτα; Ποιος περνάει περισσότερο χρόνο στο μπάνιο; Φαντάζομαι πιστεύουν πως είναι ξεκάθαρο, αλλά φυσικά δεν είναι. Ο Χιου μπορεί να μαγειρεύει, και μάλιστα να φοράει και ποδιά στην κουζίνα, αλλά κόβει επίσης τα ξύλα για το τζάκι, επιδιορθώνει τον καυστήρα, και θα μπορούσε να μου ξεριζώσει το μπράτσο με την ίδια άνεση που θα ξερίζωνε μια μαργαρίτα. Σημαίνουν αυτά πως είναι ο δολοφόνος, ή μήπως οι χειροποίητες κουρτίνες τον υποβιβάζουν σε βιαστή παιδιών;
Σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα καθώς κοιτούσα τα αγριολούλουδα που είχε μαζέψει τη μέρα πριν κοπεί το νερό. Κάποια από αυτά είχαν το χρώμα που συνδέω με το σήμα του STOP, και άλλα ένα μουντό μοβ, με μίσχους λεπτούς σαν καλώδια. Φαντάστηκα τον Χιου να σκύβει, ίσως ακόμη και να γονατίζει, καθώς τα μάζευε, και τότε έπιασα όλο το μπουκέτο και το πέταξα από το παράθυρο. Αφού το έκανα αυτό, πήγα το βάζο στην κουζίνα και άδειασα το κίτρινο νερό σε ένα κατσαρόλι. Στη συνέχεια το έβρασα και το χρησιμοποίησα για να φτιάξω καφέ. Θα γίνει χαμός όταν επιστρέψει ο άντρας μου, αλλά τουλάχιστον τότε θα είμαι ξύπνιος και ικανός να επιχειρηματολογήσω, πειστικά ίσως, πως εγώ είμαι όλη η ομορφιά που χρειάζεται.
του David Sedaris, από το Όταν σας έχουν τυλίξει οι φλόγες· κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι.