Η οδύσσεια ενός θεατρόφιλου

Βράδυ Παρασκευής. Επιτέλους ήρθε η ώρα να πάω θέατρο μετά από αρκετό καιρό, σε παράσταση με πολύ θετικές κριτικές, καλή παρέα και ανεβασμένη διάθεση. Προορισμός μας το Θέατρο Πειραιώς 260 και η παράσταση  «8 Γυναίκες». Ώρα έναρξης παράστασης 21:15. Αναποδιά Πρώτη. Οδός Πέτρου Ράλλη κλειστή σε όλο το μήκος της. Παρά τις ηλεκτρονικές ταμπέλες που συναντήσαμε ως εκεί, καμμία δεν μας ενημέρωσε για το κλείσιμο του συγκεκριμένου δρόμου. Με τα πολλά, (ώρα 21:00) βγαίνουμε Πειραιώς από την Ιερά Οδό και  επιδιδόμαστε στην αναζήτηση του 260, γιατί ως γνωστόν, τα νούμερα στη συγκεκριμένη οδό δεν υπακούν  στη αριθμητική που μάθαμε στο σχολείο. Και για του λόγου το αληθές, δίπλα στην Πειραιώς 260, βρίσκεται ο αριθμός 79!Αναποδιά Δεύτερη. Η μοναδική, μικροσκοπική ταμπέλα που μαρτυρά ότι πίσω από την κλειδωμένη με λουκέτο καγκελόπορτα  ενός παρατημένου, κατά τα φαινόμενα, εργοστασίου, βρίσκεται ένας χώρος που φιλοξενεί παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, γίνεται αντιληπτή από έναν από μας. Έχουμε ήδη παρκάρει μπροστά από το διπλανό κτίριο (Πειραιώς 79, θυμίζω) και βρισκόμαστε μπροστά στην καγκελόπορτα γύρω στα δέκα άτομα να ψάχνουμε από που τέλος πάντων θα μπούμε μέσα στο Θέατρο (ώρα 21:20). 20 λεπτά αργότερα και με δεδομένο τον εκνευρισμό που μας έχει προκληθεί ως τώρα,βρισκόμαστε μπροστά σε δυο νεαρούς στην είδοδο του Θεάτρου, 100 μέτρα περίπου από την οδό Πειραιώς  σ’ένα κάθετο δρομάκι (ώρα 21:40). Αναποδιά Τρίτη. Η παράσταση έχει ξεκινήσει, μας λένε, εδώ και δέκα λεπτά, επομένως αν θέλαμε να μπούμε,  θα καθόμασταν  στις πίσω θέσεις, οι οποίες απείχαν μονο 6 σειρές μας διαβεβαίωσαν από τις θέσεις που είχαμε. Για να μην τα πολυλογώ, την είδαμε τελικά την υπέροχη (όπως συμφωνήσαμε όλοι) παράσταση από την 22^η σειρά αντί της 9^ης και αποφασίζουμε να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι στο γνωστό Kama Supa που είναι λίγο παρά κάτω επί της Πειραιώς. Αναποδιά Τέταρτη και τελευταία.  Kama Supa κλειστό. ‘Ελεος ρε παιδιά! Ποιός  μας μούτζωσε;