― Τι κάνεις; ―Κάνω διατροφή. Εσύ;

Γυρνώντας απ’ τη δουλειά, απογευματάκι προς βράδυ, πετυχαίνεις στο δρόμο μια παλιά σου φίλη, αγκαλιές, φιλιά και λες «Δεν πάμε να τσιμπήσουμε κάτι;». Συμφωνεί, αλλά όταν συνειδητοποιεί ότι το μόνο διαθέσιμο μαγαζί εκεί γύρω είναι μια ψησταριά αρχίζει να ιδρώνει από ανησυχία, δεν λέει όμως τίποτα. Κάθεστε κι, ενώ εσύ παραγγέλνεις 2-3 πίττες γύρο ή 5-6 χοιρινά καλαμάκια, εκείνη ζητάει κατάλογο, τα κοιτάει όλα, πρώτα τις σαλάτες, στραβώνει, μετά τα της ώρας, στραβώνει, μετά τα υπόλοιπα, ξαναστραβώνει, ρωτάει το σερβιτόρο πόσο μεγάλα είναι τα καλαμάκια κοτόπουλου, αν μπορεί να πει να μην της τα ψήσουν πολύ και αν μπορεί να ζητήσει την πίττα της αλάδωτη. Εν τέλει παραγγέλνει δύο καλαμάκια κοτόπουλου και μία «πίττα αλάδωτη, κομμένη στα τέσσερα». Τις πατάτες και το τζατζίκι που πήρατε «για τη μέση», τελικά θα τα φας εσύ.

Σε επισκέπτεται μια άλλη φίλη για να τα πείτε, να ακούσετε μουσική, να της φτιάξεις το πισί και λες να της μαγειρέψεις για να της δείξεις ότι είσαι νοικοκύρης και γιατί κατά πάσα πιθανότητα, για να την κάλεσες μονάχη σπίτι σου, δεν το έκανες επειδή έχεις πιο γρήγορο Internet από ‘κείνη. Λες να πετάξεις δυο-τρεις μπριζολίτσες στην ψηστιέρα, να φτιάξεις μια σαλατούλα και ή να τηγανίσεις πατάτες ή να βράσεις ένα ρυζάκι. Βγάζει εκείνη το χαρτάκι, κοιτάζει από ‘δώ, κοιτάζει από ‘κεί, το φέρνει πλαγίως (Cover Flow), κάνει κάτι αντιστοιχίσεις (απλή μέθοδο των τριών;) και σου λέει ότι δεν πρέπει να φάει πατάτες και «τώρα που το λέμε, ούτε ρύζι πρέπει, αλλά αν είναι κάτω από ένα ποτηράκι του κρασιού δεν πειράζει… α, και σαλάτα βάλε μου σε ξεχωριστό πιάτο χωρίς αλάτι και λάδι παρακαλώ!»

Πας σε μια φίλη να της φτιάξεις το πισί, έρχονται και δυο γνωστοί σας να κάτσετε όλοι μαζί για μπύρες, να πείτε καμιά μαλακία, κάνα γκομενικό. Περνάει η ώρα, το πισί δεν φτιάχνεται με τίποτα, λέτε να πάρετε καμιά πίτσα, καμιά μακαρονάδα. «Παιδιά, εγώ δεν θα πάρω, θα φάω το γιαούρτι μου με φρούτο». Και έρχονται οι πίτσες, περιφέρονται τα κομμάτια με μπέικον, μανιτάρια, πιπεριές, μακαρονάδα τέσσερα τυριά, κάνα σκορδόψωμο άμα λάχει, καμιά κοκακόλα, καμιά μπύρα κι εκείνη κατεβάζει σε μικρές κουταλιές την ασπρίλα με το τεμαχισμένο μήλο.

Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η απάντηση από μέρους της στο ανασηκωμένο σου φρύδι ή στην ταπεινή σου ερώτηση είναι «Κάνω διατροφή». «Κάνω διατροφή» είναι η μοντέρνα (εξ ου και ασύντακτη) politically correct εναλλακτική ρήση αντί της κλασικής «Κάνω δίαιτα», η οποία μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για δύο λόγους. Αφενός οι ίδιοι οι διαιτολόγοι μέσα στη μανία τους να ονομάζονται (και αυτοί) επιστήμονες θεώρησαν ότι το «διατροφολόγος» είναι περισσότερο μουράτο και εντείνει την εικόνα του σοβαρού επιστήμονα, κάτι σαν τις άσπρες ρόμπες που φοράνε οι ηθοποιοί που διαφημίζουν οδοντόκρεμμες. Αφετέρου η ίδια η λέξη δίαιτα φέρνει στο νου παχύσαρκους ανθρώπους που προσπαθούν να αποτοξινωθούν από τα χάμπουργκερ που τους άφηναν να τρώνε μικρούς ή λιπόσαρκα κοριτσάκια που θέλουν μόλις τελειώσουν το σχολείο να γίνουν απ’ αυτές τις στέκες που τις βιάζουν οι παρατρεχάμενοι των σχεδιαστών μόδας, ρουφάνε κοκαΐνη και κάνουν πήγαινε-έλα με εσώρουχα μπροστά σε φακλάνες κυρίες της καλής κοινωνίας με γούνες που χειροκροτούν. Η λέξη διατροφή σε κάνει να νομίζεις ότι δεν θα ψωμολυσσάξεις, ότι δεν θα ξυπνάς τη νύχτα απ’ την πείνα και θα τρως τα νύχια σου έξω απ’ το ψυγείο και ότι, όταν είσαι έξω και τσιμπάτε κάτι με μπυρίτσα, κρασάκι ή ουζάκι, οι φίλοι σου δεν θα αφήνουν απόσταση μιας καρέκλας από σένα επειδή γυαλίζει το μάτι σου κάθε φορά που πλησιάζουν το πιρούνι στο στόμα τους. Έτσι κι αλλιώς θέλεις να «χάσεις μόνο πέντε κιλάκια σε ένα μήνα»!

Γι’ αυτό μια φορά την εβδομάδα επισκέπτεσαι το διατροφολόγο σου, σε κοζάρει απ’ την κορφή ως τα νύχια, σε βάζει στη ζυγαριά και έπειτα σου κάνει χαμογελώντας αλλαγές στο διατροφολόγιο του τύπου «τα δεκαεφτά μπιζέλια αρακά του μεσημεριού της Πέμπτης μπορούν να γίνουν και πέντε φασολάκια» ή «τώρα, το βράδυ της Τρίτης, αντί για φρούτο μπορείς να φας δύο καρότα». Το άξιο απορίας δεν είναι αυτό, γιατί φυσικά ο άνθρωπος τη δουλειά του κάνει. Το παράξενο είναι ότι εσύ χαίρεσαι, παρόλο που τον πληρώνεις τουλάχιστον τριάντα ευρώ ανά επίσκεψη (άρα εκατόν είκοσι το μήνα), παρόλο που πληρώνεις ένα κάρο λεφτά για ένα σωρό διαφορετικά τρόφιμα υλικά (μιας που «ξαναζεσταμμένο χθεσινό» δεν επιτρέπει η διατροφή), παρόλο που πρέπει να αγοράσεις νέα ρούχα (και τα παλιά σου κάνουν, μα δεν δέχεσαι πια να τα φορέσεις, τώρα που έχεις χάσει πέντε ολόκληρα κιλά), παρόλο που έχεις ξεχάσει να μαγειρεύεις σε κατσαρόλα, τηγάνι και ηλεκτρική κουζίνα (φτιάχνεις φασολάδα στο μπρίκι με το γκαζάκι), παρόλο που το στόμα σου έχει ξεχάσει γεύσεις βασικές για την κοινωνική ζωή και παρόλο που έχεις γίνει τόσο φιλάσθενη που ανεβάζεις πυρετό με το φτάρνισμα, είσαι άκρως ικανοποιημένη και ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Είσαι ικανοποιημένη κι ευχαριστημένη, δηλαδή, παρόλο που ξοδεύεις τα τριπλάσια από όσα ξόδευες για να τρως το ένα τρίτο από όσο έτρωγες και παρόλο που ήθελες να χάσεις κιλά για να αρέσεις σε όλους αλλά τώρα σε κάνουν παρέα πολύ λιγότεροι. Πάντως οι φιλικοί δεσμοί που έχουν αντέξει είναι κατά τι ισχυρότεροι (αφού, για παράδειγμα, η φράση «κάνω διατροφή» ισοδυναμεί κοινωνικά ―από την άποψη λειτουργιών και επιπτώσεων δηλαδή― με τη φράση «είμαι αδιάθετη»), αλλά, αν ήθελες να ξεκόψεις από κόσμο, υπάρχουν και πολύ ευκολότεροι τρόποι.

Το παυσίφωνο θα μοιραστεί τώρα μαζί σου μερικούς τρόπους να βελτιώσεις τη διατροφή σου και να γίνεις πιο υγιής, που σίγουρα τους ήξερες αλλά ντρεπόσουν να τους ομολογήσεις (αντίστοιχα και ο διατροφολόγος σου σίγουρα τους ξέρει αλλά αν στους πει δεν θα ξαναπάς):
1. Τρώγε λιγότερο. Δεν χρειάζεται να μετράς το ψωμί με το καντάρι, ούτε τα μακαρόνια στο πιάτο σου ένα ένα. Βάλε απλώς μικρότερη μερίδα στο πιάτο σου και σταμάτα να τρως πέντε έξι μπουκιές πριν νιώσεις ότι χόρτασες (είναι το γνωστό stomach lag: η αίσθηση του κορεσμού αργεί να γίνει αντιληπτή).
2. Η τροφή είναι βασικό στοιχείο της ανθρώπινης προσωπικότητας, γι’ αυτό μάθε να μαγειρεύεις: θα γίνεις πιο αυτόνομος άνθρωπος αφού δεν θα εξαρτάσαι από οποιονδήποτε άλλο, θα τρως πιο υγιεινά, μα ―το πλέον σημαντικό― θα μάθεις να εκτιμάς το φαγητό. Τρως με περισσότερη όρεξη αυτό που έχεις φτιάξει με τα χέρια σου!
3. Όταν τα υλικά σου είναι απλά, είναι και υγιεινά. Μη φοβάσαι να ρίξεις λίγο ελαιόλαδο παραπάνω, δεν θα γίνει κάτι αν φας ένα κομματάκι φέτα ακόμη κι, αν θες λίγο κρέας ακόμη, μη διστάζεις. Φάε καλά, αλλά μη σκάσεις και μην το παρακάνεις.
4. Υπάρχουν μέρες, εποχές, περιπτώσεις όπου πεινάμε περισσότερο. Είναι λογικό τότε να φάμε περισσότερο. Το καλοκαίρι μπορούμε να τη βγάλουμε μια μέρα με μια σαλάτα. Το χειμώνα όχι: όταν χιονίζει έξω θες μια μπριζόλα να στηλωθείς. Επίσης, όταν έχεις χωρίσει, θες να το ρίξεις στη μάσα. Αν δεν το ρίξεις στη μάσα, θα σε ρίξει εκείνη από το παράθυρο.
5. Κόψε το τσιμπολόγημα. Μην κάνεις επιδρομές στο ψυγείο, κυρίως όταν είσαι κλεισμένος σπίτι και διαβάζεις. Φάε δύο γεύματα την ημέρα, το πρωί και το μεσημέρι. Το βράδυ φάε ένα γιαούρτι ή δυο τρία παξιμάδια (όποιος νομίζει ότι αυτό είναι γεύμα, παρακαλείται να περάσει από τη γραμματεία του γυμνασίου για αναθεώρηση κι επανεξέταση του απολυτηρίου του). Ανάμεσα σε αυτά τσίμπα κάτι ελαφρύ: ένα φρούτο, ένα τοστ κλπ.
6. Μια φορά την εβδομάδα, φάε junk (όχι όλη μέρα, μια φορά!): σουβλάκι, πίτσα, χάμπουργκερ, ό,τι κάτσει. Η λειτουργία αυτών των φαγητών είναι να μας αρέσουν και denying our impulses is denying the only thing that makes us human (από κάπου το έχω σηκώσει αυτό, μα δεν θυμάμαι· θυμάμαι όμως ότι αναφερόταν με κάποιο τρόπο στο σεξ). Επίσης, για να σου φύγει η ψευδαίσθηση, όταν παραγγέλνεις απέξω ή τρως έξω, ό,τι και να φας είναι διατροφικώς σκουπίδι: οπότε φάε ό,τι θέλεις!
7. Μιλώντας για σεξ, κάνε το. Όχι μια φορά το μήνα· τρεις τέσσερις φορές την εβδομάδα! Πέρα από το προφανές της άσκησης (εξαιρούνται οι περιπτώσεις πρόωρης εκσπερμάτωσης), σε κάνει να αγαπάς το σύντροφό σου και άρα και τον εαυτό σου. Αν δεν έχεις σύντροφο, προτίμησε κάποιο άλλο είδος άσκησης. Το πιο απλό είναι το περπάτημα και οι πιο απλές του εκφάνσεις είναι να ανεβαίνεις στο σπίτι σου με τις σκάλες (εξαιρείσαι αν μένεις σε μονοκατοικία) και να σταματάς με το λεωφορείο δυο στάσεις πιο πριν (εξαιρείσαι αν χρησιμοποιείς τα εξπρές που κάνουν στάση ανά επτά χιλιόμετρα). Πέρα από το προφανές της άσκησης, υπάρχει και η πιθανότητα να γνωρίσεις κάποιον με τον οποίο τελικά να κάνετε σεξ! Καλύτερες ασκήσεις είναι το ποδήλατο (έξω, όχι στο σπίτι!) ή η κολύμβηση, αλλά είναι δύσκολο να βρεις χρόνο. Αν δεν έχεις χρόνο για σεξ, δέσε ένα σκοινάκι στο λαιμό σου από τη μία, δέσε μια πέτρα από την άλλη και πήγαινε να φουντάρεις στη θάλασσα. Κι όχι σε λιμάνι: κυκλοφορεί λιμενικό και είναι ρηχά· θα σε βγάλουν αμέσως και μετά θα πρέπει να ξαναπροσπαθείς (κι άντε να ξεφύγεις απ’ το άσυλο).
8. Πέτα τη ζυγαριά! Εν γένει μη σε πιάνει υστερία. Το ζήτημα δεν είναι να χάσεις Χ κιλά σε Ψ μέρες. Το ζήτημα είναι να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου, πιο υγιής, ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα. Μην τρελαίνεσαι, δεν είναι δίαιτα όπως την έκαναν να ακούγεται, είναι δίαιτα όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι (αν είσαι εθνικιστής, πρέπει να σε έπεισα εδώ). Όταν σου πει κάποιος να πάτε έξω για σουβλάκια ή να παραγγείλετε πίτσα και την προηγούμενη μέρα έχεις πάλι φάει junk, μην του πεις «Κάνω δίαιτα» και μην χαμηλώσεις το βλέμμα σαν τον οσιομάρτυρα, αλλά πες του «Ρε, πάλι απέξω; Να πέσει και λίγο η κοιλιά, ε;» και πρότεινε εσύ να μαγειρέψεις κάτι.

Καλή χώνεψη!