Genius loves company!

Λίγες μέρες πριν ο Steve Jobs ανέβηκε μια ακόμη φορά στη σκηνή για να παρουσιάσει τα επιτεύγματα της Apple καθώς και νέα προϊόντα στο χώρο της μουσικής. Ο τίτλος της εκδήλωσης, σύμφωνος με το θέμα, ήταν «Let’s Rock» και ήταν κατά την άποψή μου άκρως ταιριαστός, καθώς ό,τι παρουσιάστηκε δεν σκόπευε αυτήν τη φορά στον εντυπωσιασμό αλλά στο να ενισχύσει η εταιρεία τη θέση της στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Μόλις σήμερα έγινε διαθέσιμο και το video podcast, έτσι μπορείτε κι εσείς να παρακολουθήσετε την εκδήλωση όπως ακριβώς έγινε και όχι να πληροφορείστε τα συμβάντα από διάφορες πηγές αμφισβητούμενης εγκυρότητας.

Τρία προϊόντα, το iPod nano, το iPod touch (και κατ’ επέκταση και το iPhone) και το iTunes, δέχθηκαν σημαντικές αναβαθμίσεις που αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό τη φύση και τις λειτουργίες τους.

Το πρώτο απ’ αυτά είναι και το πιο τρανταχτό, το iPod nano. Σχεδιασμένο εκ νέου από πιο ανακυκλώσιμα υλικά (ένεκα η πράσινη μόδα) μοιάζει πιο πολύ σε αυτό της δεύτερης γενιάς καθώς το σχήμα του, κοιτάζοντάς το ακίνητο, είναι ορθογώνιο. Κοιτάζοντάς το όμως καλύτερα από όλες τις πλευρές καταλαβαίνεις τις καμπύλες ενώ η κάτοψή του είναι ένα πεπλατυσμένο οβάλ. Ο Steve Jobs υπερηφανεύεται ότι είναι το λεπτότερο ως τώρα, πράγμα θεωρούμε πως δεν έχει νόημα, καθώς …«πόσο μικρότερο να γίνει πια, πριν αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο;» Προς το παρόν, δεν φαίνεται δυνατόν ούτε να σπάει ούτε να τραυματίσει το χρήστη του. Η οθόνη του έχει ευρύ κάδρο, αλλά τοποθετημένο κάθετα, ώστε να χρειάζεται να το γυρίσεις στο πλάι για να δεις βίντεο. Γυρνώντας τη στο πλάι όταν ακούς μουσική φέρνει στο προσκήνιο το Cover Flow, ενώ κουνώντας το γρήγορα παίζει τυχαία ένα κομμάτι (μάλλον από την ίδια λίστα ή δίσκο). Οι δύο αυτές λειτουργίες (η δεύτερη ονομάζεται «Shake to Shuffle») εκτελούνται χάρη στον αισθητήρα κίνησης και τοποθέτησης (accelerometer) που διέθεταν ως τώρα τα iPhones και iPods touch. To iPod nano βγαίνει σε εννέα χρωματισμούς και δύο εκδόσεις, 8GB και 16GB.
Aπό όσο μπορέσαμε να καταλάβουμε από τις φωτογραφίες και τα βίντεο, το νέο iPod nano μας αρέσει. Δεν προσφέρει κάτι τόσο νέο και πρωτοποριακό, ώστε να το σκεφτούμε ως αναβάθμιση στα ήδη υπάρχοντα, αλλά είναι μια ωραία και φρέσκια αναβάθμιση που χρειάζεται για να τονώσει την αγορά. Εξάλλου το iPod nano τρίτης γενιάς είναι ένα εξαιρετικό player που δύσκολα βρίσκει αντίπαλο ακόμη και σήμερα. Θεωρούμε φυσικά πως η διαφορετική οθόνη ήταν έτσι κι αλλιώς ένα κόλπο του marketing, καθώς σε ένα τόσο μικρό μηχάνημα μπορείς να δεις βίντεο μοναχά τύπου Youtube ή video podcasts και όχι φυσικά ταινίες ή επεισόδια τηλεοπτικών σειρών.

Μαζί με το iPod nano παρουσιάστηκαν και δύο νέα ζευγάρια ακουστικών: το ένα με ενσωματωμένο χειριστήριο για ρύθμιση ήχου και βασικές λειτουργίες αναπαραγωγής καθώς και μικρόφωνο για ηχητικές σημειώσεις από την πίσω πλευρά και το άλλο, τύπου in-ear, με διπλούς οδηγούς (ένα woofer και ένα tweeter) σε κάθε ακουστικό.

Το δεύτερο από τα προϊόντα που δέχθηκαν αναβάθμιση είναι το iPod touch. Το νέο του λειτουργικό, έκδοσης 2.1 (που θα προσφέρεται και για το iPhone), προσφέρει αρκετές βελτιώσεις στις λειτουργίες του, η νέα του σχεδίαση φιλοξενεί πλήκτρα ελέγχου του ήχου, ασύρματο αισθητήρα για τη σαχλαμάρα της Nike που σου μετρά τα βήματα και τις θερμίδες καθώς και ένα μικρό ηχείο, ενώ δέχθηκε και σημαντική πτώση τιμής. Το βασικό του όμως πλεονέκτημα, που στις προηγούμενες παρουσιάσεις το ακούγαμε ως νύξη ενώ από αυτή τη φορά ως δεδομένο χαρακτηριστικό του, είναι οι δυνατότητες gaming που του προστίθενται, χάρη φυσικά στους σχεδιαστές λογισμικού και κυρίως παιχνιδιών. Οι τελευταίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να εκμεταλλευτούν το σχεδιασμό του και τις λειτουργίες του, ώστε να φέρουν το mobile gaming ένα βήμα παραπέρα με απλά παιχνίδια (ζάρια, μπίλιες κλπ) ως αρκετά σύνθετα (εξομοιωτές ποδοσφαίρου ή αγώνων αυτοκινήτων). Σε μάχη σώμα με σώμα με το PSP και το Nintendo DS δεν θα είχε κάποια ελπίδα, γι’ αυτό και φέρνει ξανά στο προσκήνιο κλασικά παιχνίδια με βάση στην ουσία και όχι στο περιτύλιγμα (λέγε με εντυπωσιακά γραφικά), χρησιμοποιώντας ως άσσο στο μανίκι τους αισθητήρες κίνησης και τη μεγάλη οθόνη αφής.
Ενώ στην αρχή το iPod touch φάνηκε ως ένα μικρό iPhone, «για να μην κλαίνε» όσοι δεν μπορούσαν να αγοράσουν ένα iPhone για πληθώρα λόγων (που ισχύουν ακόμη και σήμερα), πιστεύουμε πως η συσκευή αυτή άρχισε να βρίσκει το δρόμο της ως αυτόνομο προϊόν και να ξεχωρίζει αντί να βρίσκεται στη σκιά του «αδελφού» της με τα χαρακτηριστικά της τηλεφωνίας.

Το τρίτο, τελευταίο και σημαντικότερο είναι το iTunes. Πέρα από τις νέες δυνατότητες πλοήγησης, τον νέο visualiser, το αναβαθμισμένο κατάστημα με τις τηλεοπτικές σειρές (και του NBC πάλι) σε υψηλή ανάλυση, το χαρακτηριστικό που πραγματικά «πήρε το airplay» (όπως θα έλεγαν και στη μουσική βιομηχανία) είναι το Genius. Αυτό αναφέρεται σε μια νέα λειτουργία που δουλεύει ως εξής: με ένα κλικ και κάμποσα λεπτά αναμονή, ο iTunes client σας ανεβάζει ανώνυμα στους servers της Apple όλα τα στοιχεία για τη μουσική σας βιβλιοθήκη· όχι μόνο καλλιτέχνες, τίτλους και ονόματα δίσκων αλλά και μουσικά είδη, φορές αναπαραγωγής, φορές προσπέλασης, λίστες, βαθμολογίες και όλα τα υπόλοιπα. Στη συνέχεια τα στοιχεία όλων των χρηστών που συμμετέχουν αναλύονται και διασταυρώνονται και η «μηχανή τεχνητής νοημοσύνης» Genius αναβαθμίζεται εβδομαδιαία με αυτά. Εσείς ως χρήστης ακούγοντας ένα κομμάτι μπορείτε να πατήσετε στο αντίστοιχο κουμπάκι και να συμβούν δύο τινά: πρώτον, να δημιουργηθεί μια λίστα κομματιών σχετικών με αυτό που ακούτε και δεύτερον, να σας προταθούν (σε ειδικό sidebar) επιπλέον κομμάτια που μπορείτε να αγοράσετε από το iTS, όλα αυτά φυσικά από διαφορετικούς καλλιτέχνες.
Ομολογώ πως ήμουν εξαιρετικά δύσπιστος απέναντι στη λειτουργία αυτή· όχι όμως, όπως ο περισσότερος κόσμος, για τη χρήση των προσωπικών του δεδομένων αλλά για το αν το Genius θα αποδεικνυόταν πραγματικά ιδιοφυία ή απλά ένα ακόμη κολπάκι που θα επιβάρυνε το iTunes. Αφού έφτιαξα εκ νέου τις λίστες μου για να συμβαδίζουν με το πραγματικά βολικό νέο τρόπο πλοήγησης, στρώθηκα στη δουλειά για να ξεφτυλίσω το Genius, κάτι το οποίο ομολογώ πως δεν κατάφερα! Σε εύπεπτα είδη μουσικής τύπου Madonna και alternativoκαταστάσεων, τα προτεινόμενα τραγούδια πραγματικά ταίριαζαν, κάτι που όμως, όπως σκέφτηκα αργότερα, δεν είναι και πολύ δύσκολο, αφού στα είδη αυτά όλα τα κομμάτια μοιάζουν έτσι κι αλλιώς. Σε «δύσκολα» είδη όπως jazz και blues αλλά και σε ειδικότερα όπως πχ fusion ή bebop, το Genius τα πήγε λιγότερο άσχημα από όσο περίμενα: μου ταίριαξε ας πούμε Steely Dan με Jaco Pastorius που είναι κάπως αστείο, αλλά μου κόλλησε George Kontrafouris με Thelonious Monk που είναι πολύ καλή σκέψη. Αφήνω στην άκρη ριπαρισμένα βινύλια που δεν υπάρχουν καν στο Internet, γιατί θα θεωρηθώ γραφικός, και θα αναφερθώ στην κλασική μουσική, όπου το Genius δυστυχώς απέτυχε· θεωρώ φυσικά ότι είναι η ίδια η φύση αυτού του μουσικού είδους τέτοια που δεν μπορείς να το κλείσεις σε λίστες και να το ταιριάξεις, αφού μιλάμε για «έργα» (κυριολεκτικά) και όχι για «κομμάτια», αλλά παρόλα αυτά θα μπορούσε να γνωρίζει ότι ο Jorge Bolet στο πιάνο δεν κολλάει με τον John Williams στην κιθάρα. Είμαι όμως πολύ αισιόδοξος, αφού πρόκειται για ένα σύστημα «ζωντανό», που βασίζεται στη συλλογική γνώση και αναβαθμίζεται συνεχώς! Σε τελική ανάλυση, αν δεν ξέρεις τι θέλεις να ακούσεις μετά από ένα συγκεκριμένο έργο κλασικής μουσικής, δεν περιμένεις από οποιονδήποτε να στο πει, αλλά βάζεις κάτι ευκολότερο στο αυτί για τη συγκεκριμένη ώρα, καθώς το καθένα έχει τον καιρό του.
Το καλό με το Genius είναι ότι βρίσκεται επίσης στα καινούργια iPods και ότι μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα του iTunes και της ύπαρξης σύνδεσης στο Internet, οπότε για μουσική που συνοδεύει το περπάτημά σου ή κάποια άλλη σου δραστηριότητα είναι, θεωρώ, εξαιρετικό! Ανάλογα έκπληκτος διαπίστωσα επίσης πως δουλεύει και με μουσικά κομμάτια, των οποίων τα στοιχεία δεν είναι με αγγλικό αλφάβητο!

Προσωπικά προτιμώ τα προϊόντα που βρίσκονται στην αφάνεια και κάνουν τη ζωή σου ευκολότερη με ουσιαστικό τρόπο. Όσο πιο εντυπωσιακό είναι ένα προϊόν, συνήθως ανάλογα γρήγορα θα ξεφουσκώσει, ενώ όσο πιο ουσιαστικά χρήσιμο είναι, ανάλογα γρήγορα θα εδραιωθεί. Για παράδειγμα, πόσοι/ες από εσάς μπορείτε να δουλέψετε χωρίς Exposé; Σίγουρα πολύ λιγότεροι/ες από όσους/ες μπορείτε να κάνετε τηλεφωνικές κλήσεις χωρίς iPhone. Γι’ αυτό, λοιπόν, μπορεί από τη συγκεκριμένη εκδήλωση να έλειπε ο παράγοντας «WOW», αλλά κατά την άποψή μου τα προϊόντα που παρουσιάστηκαν αξίζουν πολύ περισσότερο από ό,τι άλλα του παρελθόντος.