Πριν από την αγορά προϊόντος σε κάποιο άγνωστο μέχρι τότε σε μένα τομέα, απολαμβάνω πολύ την έρευνα, η οποία κρατάει περί τον ενάμισο μήνα κατά μέσο όρο. Διαβάζω, μαθαίνω και ενημερώνομαι, ώστε και να είμαι σίγουρος για το πού θα δώσω τα χρήματά μου αλλά και, όταν θα έρθει η ώρα της αντικατάστασης, να χρειάζεται να διαβάσω απλά καταλόγους τεχνικών χαρακτηριστικών για να διαλέξω απ’ αυτό που θα καλύπτει περισσότερο τις ανάγκες μου. Έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως υπάρχουν τρεις μεγάλες κατηγορίες προϊόντων: αυτά που είναι μπροστά από την εποχή τους, ενσωματώνοντας καινοτομίες άγνωστες ακόμα, που μπορεί και να μην καταφέρουν ποτέ να βρουν τη θέση τους στην αγορά· αυτά που ενσωματώνουν ήδη υπάρχουσες τεχνολογίες βελτιωμένες όμως στο έπακρο και αρμονικά συνδεδεμένες μεταξύ τους, ώστε το τελικό προϊόν να ικανοποιεί (σχεδόν) απόλυτα· και τα υπόλοιπα, αδιάφορα τις περισσότερες φορές, που κάνουν αξιοπρεπώς τη δουλειά τους χωρίς να διαπρέπουν πουθενά και τα βρίσκεις παντού.
Ομολογώ πως πριν αγοράσω το σκούτερ που έχω τώρα γλυκοκοίταζα πολύ το MadAss της Sachs. Ψάχνοντας κυρίως για ένα δίτροχο όχημα πόλης που να καίει λίγο, να είναι ασφαλές και να είναι ωραίο (με αυτή τη σειρά, αλλά και τα τρία χαρακτηριστικά). Με κέρδισε αμέσως, καθώς θυμίζει την παλιά μου αγάπη, το ποδήλατο, που πια λόγω αδυναμίας οργανισμού δεν μπορώ να χαίρομαι, γι’ αυτό και αποφεύγω να κατέχω. Ζυγίζει 95 κιλά στεγνό, έχει τετράχρονο κινητήρα 125cc, τροφοδοσία με καρμπυρατέρ, μονό πίσω αμορτισέρ και δισκόφρενα και στις δύο ρόδες. Καίει ελάχιστα (προφανώς!) και διαθέτει και μανιβέλλα για την εκκίνηση, γεγονός που αν δεν έχεις ζήσει δεν μπορείς να νιώσεις πόσο πολύ βολεύει! Η εξάτμιση βρίσκεται κάτω από τη σέλα και προκαλώ τους μη γνώστες να μαντέψουν πού βρίσκεται το ρεζερβουάρ! Κοστίζει περί τα €2000 και, μιας που ήταν μέσα στο διαθέσιμο μπάτζετ μου, δεν μπόρεσα να βρω κάπου κάποιο διαθέσιμο για δοκιμή, κυρίως επειδή αμέσως μετά ενθουσιάστηκα από το μοντέλο που αυτή τη στιγμή κατέχω. Θεωρώ όμως πως είναι μια εξαιρετική πρόταση για αυτά τα χρήματα, αν επιθυμείτε κάτι διαφορετικό και πιο ασφαλές από παπί για μετακινήσεις μέσα στα όρια της πόλης ―κουβέντα που χωράει πολύ …νερό.
Βεβαίως στην Ελλάδα του πάρε-γιαπωνέζικο-δε-σπάει-δε-χαλάει τέτοιες προτάσεις είναι εξαρχής καταδικασμένες (συγκεκριμένα MadAss δεν πρέπει να έχω δει πάνω από δύο), αλλά ευτυχώς που αλλού υπάρχουν συνειδητοποιημένοι αναβάτες που διαβάζουν, συγκρίνουν και δοκιμάζουν τα πάντα πριν προβούν σε αγορές. Γι’ αυτό και τέτοιες εταιρείες συνεχίζουν να εξελίσουν μοντέλα καθώς και να αναβαθμίζουν τα ήδη υπάρχοντα. Για το 2008 το MadAss συγκεκριμένα διαθέτει μοναχά (δια)κοσμητικές αλλαγές, όπως είναι οι ματ μαύρες ζάντες με την ασημένια περίμετρο και η ανοξείδωτη πια εξάτμιση με τη χρωμιομένη απόληξη. Tα μοντέλα της Sachs στην Ελλάδα αντιπροσωπεύονται από την Καραθανάσης Α.Ε. (τηλ. 243 103 5779) με υποκατάστημα στην Αθήνα επί της Μιχαλακοπούλου (τηλ. 210 775 5881).
Τώρα αμα σου πω οτι δεν ηξερα καν οτι η Sachs ακόμα βγάζει μοντέλα θα το πιστέψεις, εχώ μείνει σε κάτι αρχαία θορυβώδη τυπου ψευδοεντουρο Sachs (το ψευδοεντουρο καταχρηστικό, ισως την θυμασαι).
Αυτο το καιρό καλοκοιτάω πολύ το mp3 της Piaggio.
i sela einai gia ena atomo mono? an nai, malakiaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
dealsend, βγάζει και μικρά μοταρντάκια που είναι εξαιρετικά για κάποιον που θέλει να μπει στο κλίμα! Όσο για το mp3 είναι το κάτι άλλο τεχνολογικά: απίστευτη πρόσφυση, δεν πέφτει με τίποτα, κάθεσαι σταματημένος πάνω του…! Είναι όμως κάπως τσιμπημένο στα αναλώσιμα και στη συντήρηση (προφανώς): σκέψου δύο μπροστινά λάστιχα, φρένα, αμορτισέρ… Αν είχα λεφτά θα προτιμούσα ή την 400άρα έκδοση ή το Fuoco της Gilera, γιατί μπορούν να πάνε και άνετα πια εκτός πόλης. Πάντως με μια οδήγηση με μάγεψε: πολύ καλή δουλειά, μπράβο στην Piaggio! 8)
TZIAKIDIS, φαντάζομαι ότι καταχρηστικά και με παραχωρήσεις θα μπορεί και δεύτερος (συγκεκριμένων κυβικών) να καθίσει, πάντως μάλλον δεν φτιάχτηκε για τέτοια χρήση. Εγώ το βλέπω ως ένα ποδήλατο με κινητήρα! 🙂
ti na sou pw etsi poy moy ta les me psineis akoma perissotero!! ki oso na nai 120kg anthropos thn thelw thn statherothta
😛
ps
den kaneis kana postaki gia mp3??
Κάτσε, όσα κι αν είσαι μπορείς και με δύο ρόδες· η δεύτερη μπροστά δεν μπήκε για να στηρίζει αυτούς με περισσότερα κιλά 😛 αλλά για μεγαλύτερη σταθερότητα στις στροφές. Όσα κιλά και αν είσαι, μετά τα 20km/h στη μοτοσυκλέτα εξαφανίζονται. Οδηγείς, έτσι; Ή ψάχνεσαι για δίπλωμα τώρα;
Βαριέμαι να γράφω για το mp3. 😛 Το συμπαθώ πάρα πολύ όμως! Δεν θα το αγόραζα για το κάπως αυξημένο κόστος συντήρησης σε σχέση με τα υπόλοιπα και γιατί μάλλον δεν μού φαίνεται πως τη χρειάζομαι τη δεύτερη ρόδα μπροστά. Αν όμως είχα ένα παιδί τώρα που έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο της οδήγησης, θα το αγόραζα σίγουρα (ή θα έπαιρνα ένα Fuoco για να το έχω κι εγώ!! ). Κατά τα άλλα είναι ένα τυπικό Piaggio: όχι ακριβά ανταλλακτικά, ανθεκτικό στο χρόνο, οι μάστορες της γειτονιάς ξέρουν πια να το φτιάχνουν, τίμιο και όλα τα σχετικά. Είναι μια πολύ καλή επιλογή! 🙂
Οδηγούσα πιτσιρικάς παπιά και σκουτεράκια, τα τελευταία χρόνια έχω γίνει ένα με την πολυθρόνα του αυτοκινήτου, αν εξαιρέσεις τίποτα νησάκια.
Πάντως να στρίψω για να στο πω αλλιώς δεν μπορώ!! 🙂
Τι εννοείς με το ότι δεν μπορείς να στρίψεις; 😕