«Η αγάπη είναι περίπλοκο πράγμα» είπε εκείνη και γλίστρησε ακόμα πιο κοντά του, ακουμπώντας το κεφάλι της στο στήθος του.
«Η αγάπη είναι η ρίζα όλων» είπε ο Χάρι. «Του καλού και του κακού. Του καλού και του πόνου».
Εκείνη σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε. «Τι σκέφτηκες;»
«Τι σκέφτηκα;»
«Κάτι σκέφτηκες».
«Τίποτα, μια ιστορία για ρίζες».
«Έλα, πες. Σειρά σου».
«Καλά λοιπόν. Έχεις ακούσει ποτέ για το Old Tjikko;»
«Τι είναι αυτό;»
«Είναι ένα έλατο. Κάποτε η Ράκελ, ο Όλεγκ κι εγώ πήγαμε οδικώς μέχρι το Φουλουφιέλε στη Σουηδία, επειδή ο Όλεγκ είχε μάθει στο σχολείο ότι εκεί υπήρχε το Old Tjikko, το αρχαιότερο δέντρο του κόσμου, που θα έκλεινε σύντομα τα δέκα χιλιάδες χρόνια ζωής. Στο αυτοκίνητο, η Ράκελ έλεγε ότι το δέντρο αυτό είχε γεννηθεί όταν ο άνθρωπος ανακάλυπτε τη γεωργία και η Αγγλία ήταν ακόμη κομμάτι της ευρωπαϊκής ηπείρου. Όταν ανεβήκαμε το βουνό, ανακαλύψαμε προς μεγάλη μας απογοήτευση ότι το Old Tjikko ήταν ένα ισχνό, ανεμοδαρμένο και σχετικά μικρό έλατο. Ένας δασοφύλακας μας εξήγησε ότι το συγκεκριμένο δέντρο ήταν μόλις μερικών εκατοντάδων ετών, ένα από τα πολλά παρόμοια δέντρα. Ο Όλεγκ απογοητεύτηκε πολύ, γιατί περίμενε πώς και πώς να πει στους συμμαθητές του ότι είχε δει το αρχαιότερο δέντρο του κόσμου. Κι ούτε τις ρίζες του μπορούσαμε να δούμε. Του πρότεινα, λοιπόν, να σηκώσει το χέρι του στην τάξη και να πει στον δάσκαλο ότι οι ρίζες δεν είναι ολόκληρο δέντρο κι ότι το αρχαιότερο γνωστό δέντρο του κόσμου βρισκόταν στα Λευκά Όρη, στην Καλιφόρνια, και ζούσε εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια. Αυτό έκανε τον Όλεγκ να χαρεί τόσο πολύ, που πετάχτηκε κι άρχισε να τρέχει προς το αυτοκίνητο, ανυπομονώντας να επιστρέψουμε σπίτι και να θριαμβεύσει με τις νέες του γνώσεις. Όταν ξαπλώσαμε το ίδιο βράδυ, η Ράκελ χώθηκε δίπλα μου και μου είπε ότι μ’ αγαπούσε κι ότι η αγάπη μας ήταν σαν το σύστημα των ριζών εκείνων των δέντρων. Μπορεί τα δέντρα να σάπιζαν, να τα χτυπούσε κεραυνός, μπορεί να τσακωνόμασταν, εγώ να ξανάπεφτα στο ποτό, η αγάπη όμως ήταν υπόγεια, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, ούτε εμείς ούτε οι άλλοι, θα ήταν πάντα εκεί· κι από εκεί θα γεννιούνταν πάντοτε νέα δέντρα».
του Jo Nesbo, από το Μαχαίρι· κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.