Για αρκετούς αυτές είναι οι καλύτερες μέρες του χρόνου. Αφήνω στην άκρη τον δέκατο τρίτο μισθό, τον υπερκαταναλωτισμό και το ξεκώλωμα στο φαγητό: τα Χριστούγεννα και το Πάσχα οι άνθρωποι χαίρονται επίσης που βρίσκονται μεταξύ τους. Για πέντε διάσπαρτες μέρες έως ―με λίγη τύχη― δυόμιση γεμάτες εβδομάδες, το πρόγραμμα είναι περίπου το ίδιο και περιλαμβάνει οικογενειακές συνεστιάσεις για φαγητό και συζητήσεις τύπου «πόσο μεγάλωσες, Κωστάκη» και «η Μαρία απέναντι παντρεύτηκε» και έπειτα συγκεντρώσεις με φίλους για ποτό, μουσική, χορό, ξεφάντωμα και λοιπές κραιπάλες.
Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι αφενός η ευρύτερη οικογένειά μου είναι μιάμιση χούφτα μισητών και βαρετών ανθρώπων, με τους οποίους δεν αισθάνομαι την παραμικρή σύνδεση, εγγύτητα ή οικειότητα, και αφετέρου για λόγους που αγνοώ τα σχέδια των φίλων μου ή ακόμη και των φιλικά προσκείμενων σε μένα ανθρώπων για τις γιορτές ποτέ δεν φαίνεται να περιλαμβάνουν εμένα. Κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου αισθάνομαι συχνά πολύ καλύτερα, καθώς γνωρίζω ότι όλοι είναι μόνοι και αποξενωμένοι ο ένας απ’ τον άλλο ―και οι αρρωστημένες διασκεδάσεις των σαββατόβραδων εντείνουν παρά ακυρώνουν τους χαρακτηρισμούς αυτούς· οι γιορτές όμως είναι το τελευταίο προπύργιο της προνεωτερικότητας ενάντια στην αλλοτρίωση από το συνάνθρωπό σου, κάτι που εγώ προσωπικά έχω συνειδητοποιήσει από μωρό, αφού η πρώτη λέξη που είπα ποτέ ήταν το όνομά μου (που ακούστηκε σαν συμπερασματικός σύνδεσμος) και όχι η προσφώνηση κάποιου από τους γονείς μου.
Και το Πάσχα πάει στο διάολο: μπορείς να πας μια εκδρομή, να ξαμολυθείς στη φύση, να φωτογραφήσεις… τα Χριστούγεννα αν θες να βγεις πρέπει να ντυθείς σαν κρεμμύδι και η οποιαδήποτε βόλτα μετφράζεται σε κρύο, βροχή και λάσπη, δηλαδή σε τέσσερα πλυντήρια στο τέλος της ‘βδομάδας. Ακόμη, ίσως το σημαντικότερο, αξιωματικά δεχόμαστε το ότι είναι πολύ πιο εύκολο να κοροϊδεύεις κάποιον επειδή λυπάται για το θάνατο ενός άγνωστου παρά επειδή χαίρεται για τη γέννησή του.
Είμαι ένας όχι μοναχικός αλλά μόνος άνθρωπος. Ο πατέρας μου επιτυχώς με κράτησε μουσικά μακριά από τους Doors σε ηλικίες που τα παιδιά αυτοκτονούν από τη μοναξιά και, μέχρι να φτάσω την ηλικία που θα πεθάνω όπως η Eleanor Rigby, θα ψάχνω αυτό το κουμπί που να βάζει την ψυχή και την καρδιά μου σε νάρκη τέτοιες μέρες. Σε περίπτωση που και κάποιος/α ακόμη το αναζητά, ορίστε μερικές συνταγές εν είδει παυσίπονου (ή παυσίφωνου).
Efficiency first λοιπόν και πρώτες μπαίνουν όλες εκείνες οι δουλειές που αφήνουμε για τις διακοπές. Ανάλογα με τη ζωή και τις ασχολίες μας οι δουλειές αυτές ποικίλουν και νομίζω πως δεν υπάρχει κάποιος τρόπος ή λόγος να τις συμπεριλάβω όλες. Μερικά παραδείγματα είναι: βάψιμο τοίχων, αλλαγή σπασμένων ή φθαρμένων τζαμιών παραθύρων, αλλαγή καμμένων λαμπτήρων, σφίξιμο κλειδαριών που τρίζουν, διόρθωση καζανακίου, αλλαγή κουρτινών, λάδωμα σε μεντεσέδες και ένας σωρός από μερεμέτια που μπορεί να χρειάζεται το σπίτι σας. Παραμένοντας στο σπίτι είναι καιρός να κάνετε ένα γενικό καθάρισμα, εννοώντας όχι απλά το εβδομαδιαίο, αλλά να φτάσετε εκεί που σπανίως ή ποτέ δεν φτάνει το μάτι ήτοι κάτω από βιβλιοθήκες που θα μετακινήσετε, στο πίσω μέρος από τα ράφια, πίσω απ’ τα σώματα του καλοριφέρ, πάνω από το κλιματιστικό, να πλύνετε τα παντζούρια, να βγάλετε τις λάμπες από τα φωτιστικά και να μετακινήσετε ψυγείο, κουζίνα και λοιπές συσκευές και έπιπλα αντίστοιχου μεγέθους και (συντηρητικής συνήθως, πολιτικής) τοποθέτησης. Ειδικές περιπτώσεις: καθάρισμα λυχνιών ενισχυτή, καρπυρατέρ μοτοσυκλέτας, πληκτρολογίου, φίλτρου αέρα αυτοκινήτου/μοτοσυκλέτας, εσωτερικού συσκευών ήχου και εικόνας, άδειασμα σταθερής μολυβοξύστρας, εγκατάσταση νέου λειτουργικού συστήματος στον υπολογιστή σας, (ανα)ταξινόμηση των δίσκων/βιβλίων σας και αναβάθμιση της μηχανής του site σας.
Ο χρόνος που χρειάζεται για τις παραπάνω εργασίες είναι αντιστρόφως ανάλογος με το πόσο μόνος αισθάνεστε, οπότε, σε περίπτωση που τις τελειώσετε όλες πριν καταλήξουν οι ημέρες των γιορτών, θα χρειαστείτε κάτι για να περάσετε την ώρα σας. Το σημείο αυτό είναι το πλέον καίριο γιατί βλέποντας πίσω όσα κάνατε θα ενθουσιαστείτε με τον εαυτό σας, αλλά αν του δώσετε ελάχιστο χρόνο να καταλάβει πόσο μόνος είναι θα καταπέσετε χειρότερα από πριν. Χρειάζεστε συνεπώς κάτι που να σάς κρατήσει δημιουργικά μονάχο για κάμποσες ημέρες ακόμα. Μπορεί να είναι μια από τις συνηθισμένες καθημερινές ασχολίες που κρατούν το νου σας μακριά από την καθημερινότητα, απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση συντελείται ως βασική και όχι ως «τσόντα». Tέτοιες είναι να διαβάσετε μερικά καλά βιβλία (κατά προτίμηση μεγέθους Αθλίων ή Πολέμου και Ειρήνης), να φτιάξετε ένα ωραίο παζλ περίπου χιλίων πεντακοσίων κομματιών, να αρχίσετε το (single player) gaming ή να θυμηθείτε παλιά βιντεοπαιχνίδια και φυσικά εννοείται να κάνετε όλων των ειδών τις ασκήσεις και τις εργασίες που έχετε για τυχόν σχολεία, φροντιστήρια ή πανεπιστήμια. Αποφύγετε σε γενικές γραμμές όλες εκείνες τις ασχολίες που θα αφήσουν το νου σας λίγο ως πολύ ελεύθερο γιατί είναι σχεδόν σίγουρο πως θα καταλήξει να σκέφτεται πόσο μόνος είναι. Τέτοιες είναι η ακρόαση μουσικής (με ή χωρίς τη συνοδεία ποτού), οι βόλτες, το multiplayer gaming καθώς και το να μάθετε να μαγειρεύετε.
Μέχρι να τα τελειώσετε όλα αυτά θα έχουν περάσει οι γιορτές και θα είστε πάλι μόνος μεταξύ μόνων άρα δεν θα νιώθετε μονάχος. Καλές γιορτές λοιπόν και του χρόνου σπίτια μας! (Εμένα η φυλακή είναι το σπίτι μου, ισοβίτη…)
Αγαπητέ artech αν σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα μάλλον θα επαναλάβω ένα γνώριμο κλισέ. Αλλά σε καταλαβαίνω απόλυτα… Εγώ τέτοιες ημέρες κινούμαι στη νεκρή ζώνη ανάμεσα στην ενεργητικότητα και την παθητικότητα: κοιμάμαι… Α! και αγοράζω σαν τρελλός βιβλία… Και CM 01/02 μέχρι τελικής πτώσης…
Τι είναι το CM, αγαπητέ miskin27;
Το CM αγαπητέ artech είναι το Championship Manager.
Kapsimo..
Βρε, άντε από ‘κεί, πιπι-τέτοια! 😛