Τι σημασία έχει αν τα δέκα καλύτερα βιβλία της χρονιάς που πέρασε γράφτηκαν στο πόδι για να πουλήσουν ή είναι γεμάτα από ασυνταξίες και ορθογραφικά λάθη; Τι σημασία έχει αν μοναχά ένα από τα δέκα καλύτερα gadget του 2007 θα σε κάνει να βγάλεις έκτο δάχτυλο στο δεξί χέρι και ένα έξτρα αυτί στο κούτελο; Τι σημασία έχει αν τα δέκα πιο hot μέρη που άνοιξαν φέτος θα έχουν κλείσει την ίδια μέρα του επόμενου χρόνου; Τι σημασία έχει αν οι δέκα ωραιότερες γυναίκες είναι ξανθές με τεχνητά ανορθωμένο στήθος και οι δέκα ωραιότεροι άνδρες πάσχουν από προβλήματα στύσης ή πρόωρη εκσπερμάτωση; Τι σημασία έχει αν τα δέκα πιο in στέκια της πόλης δεν φτιάχνουν τίποτα πολιτισμικά κατώτερο από καφέ φίλτρου με πιπερόριζα Μασσαλίας και δεν το χρεώνουν κάτω από δεκάρικο; Τι σημασία έχει αν οι δέκα καλύτεροι δίσκοι του περασμένου έτους είναι ένας σωρός από παραφωνίες και φαλτσαρίσματα, ενώ από μουσική αξία είναι υποδεέστερα ενός φτερνίσματος; Τι σημασία έχει αν αντί για τα δέκα διασημότερα κοκταίηλ θα απολάμβανες με δύο φορές περισσότερη ευχαρίστηση ένα δροσιστικό ποτήρι νερό από κάποιον υπερχειλισμένο υπόνομο;
Τέτοιες λίστες προϊόντων και υπηρεσιών είναι από τα ευκολότερα και προσφιλέστερα θέματα των μέσων μαζικής ενόχλησης τις άγιες αυτές μέρες του καταναλωτισμού: καλύπτουν τα κενά των (αναντικατάστατων) δημοσιογράφων που ξεκουράζουν μετ’ αποδοχών το πνεύμα τους στην Αράχωβα και στο Μαρόκο και ταυτόχρονα λειτουργούν αφενός ως επιβράβευση για όσους υπήρξαν οι πλέον πιστοί και ηλίθιοι καταναλωτές και αφετέρου ως επίπληξη για όσους δεν υπήρξαν. Το τελευταίο φέρνει πικρία και απογοήτευση και αυτές με τη σειρά τους οδηγούν στην κλασική απόφαση-σταθμό «Το Χ θα είναι καλύτερο από το Χ-1» (όπου Χ ο αριθμός της νέας χρονιάς), που μεταφράζεται σε περισσότερη δουλειά, περισσότερα χρήματα, περισσότερα προϊόντα να αγοράσεις, λιγότερο χρόνο για να τα χρησιμοποιήσεις και λιγότερους ανθρώπους για να τα μοιραστείς. Αν είναι έτσι, προτίμησε να αγοράσεις ένα τσεκούρι και να αυτοαποκεφαλιστείς: το κέρδος για την ανθρωπότητα και για σένα θα είναι πολλαπλάσιο.
Αν δεν είναι έτσι και ψάχνεις υλικό για τις δικές σου λίστες της χρονιάς που πέρασε, το παυσίφωνο μοιράζεται μαζί σου το ψυχικά διαταραγμένο top δέκα του:
10. Οι δέκα πολιτικοί του 2007 που θέλω να σπρώξω από μπαλκόνι έβδομου ορόφου. (Στην εποχή της τηλεδημοκρατίας ο κάθε πολιτικός εμφανίζεται και εξαφανίζεται μέσα στον ίδιο μήνα)
9. Τα δέκα εννέα δώρα του 2007 που θέλω να κοπανήσω στο κεφάλι όσων μού τα αγόρασαν. (Δεν νομίζω βέβαια να μού έκαναν ποτέ τόσα δώρα)
8. Oι δέκα οκτώ άνθρωποι που γνώρισα το 2007 και θέλω να γαργαλήσω μέχρι θανάτου. (Αναφέρομαι πραγματικά στο γαργάλημα, το οποίο θεωρώ από τα πλέον επιτυχή βασανιστήρια)
7. Τα δέκα επτά τραγούδια που θέλω να ακούω κάθε φορά που έχω οργασμό. («Aυτό είναι μπουφές, η γυναίκα είναι αυτό που στέκεται δίπλα»)
6. Τα δέκα έξι sites που θέλω να χακάρω. (Ή να δω να χακάρονται that is)
5. Tα δέκα πέντε εκατομμύρια ευρώ που θέλω να αποκτήσω. (Μου αρκεί και ένα πάντως)
4. Οι δέκα τέσσερις άνθρωποι που θέλω να ξεχάσω. (Πουτ@να μνήμη)
3. Τα δέκα τρία σπίτια όπου θέλω να ζήσω. (Hint: είναι όλα στο Βερολίνο)
2. Tα δέκα δύο ζώα στα οποία θέλω για πλάκα να μετεμψυχωθώ. (Ένα απ’ αυτά είναι ο «Καθηγητής ΕΚΠΑ ο κοινός»)
1. Τα δέκα μέρη Το ένα και μοναδικό μέρος που θέλω να φιληθώ με τη γυναίκα της ζωής μου.