Η παραπάνω εικόνα είναι μία από τις πολλές που διαφημίζουν τα νέα χαρακτηριστικά του iOS 8, του νέου (ή, αν θέλετε) αναβαθμισμένου λειτουργικού συστήματος της Apple για τις φορητές της συσκευές. Η λειτουργία αυτή είναι η δυνατότητα άμεσης ηχογράφησης και αποστολής ήχου μέσω της εφαρμογής της των Μηνυμάτων. Η λειτουργία αυτή, όπως πάντα, προϋπήρχε σε δεκάδες άλλες εφαρμογές που χρησιμοποιούν οι χρήστες ως τώρα (γνωστότερες οι Viber και WhatsApp), αλλά επειδή το ενσωματώνει η Apple στη δική της εφαρμογή, είναι κάτι φανταστικό, μοναδικό, ανεπανάληπτο και θα δώσει μια εντελώς νέα μορφή στην καθημερινή επικοινωνία, για την οποία μορφή θα χρειαστεί αναμονή ως κάποια στιγμή μέσα στο Φθινόπωρο. Η στιγμή αυτή θα είναι πιθανότατα η 30η Νοεμβρίου, κάπου στο απογευματάκι, πάντα ώρα Καλιφόρνιας.
Πολύ περισσότερο μας ενδιαφέρει όμως το περιεχόμενο των μηνυμάτων που στέλνουν μεταξύ του αυτοί οι φαντασιακοί ομιλητές. Μεταφράζω ελεύθερα:
― Ένας απίθανος βιολονίστας παίζει στο μετρό εδώ που είμαι.
― Αλήθεια; Τι παίζει;
― [μουσική ηχογράφηση]
Αφήνω σχετικά ασχολίαστη τη χρήση της τελείας στο «είμαι» αντί ενός θαυμαστικού, που θα φανέρωνε καλύτερα έναν ενθουσιασμό. Οι μοντέρνοι περιπλανώμενοι έχουν συνηθίσει να κοιτάζουν και να ακούν τα πάντα, χωρίς να δίνουν προσοχή σε τίποτα: τι γυαλιά φοράει ο ένας, τι μουσική ακούει ο άλλος, τι λένε οι δυο τους, πώς κουνιέται η άλλη και άλλα τέτοια.
Με ενδιαφέρει πολύ όμως το πώς βλέπει η Apple και το πώς θέλει η Apple να βλέπουν οι χρήστες της ένα μουσικό που παίζει στο μετρό. Ο βιολονίστας αυτός λοιπόν
* έχει σπίτι
* έχει να φάει
* έχει πολλά λεφτά
* έχει φοβερή μουσική παιδεία
* έχει φοβερές μουσικές ικανότητες και
* δουλεύει δεύτερο βιολί στη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης, γυρίζοντας από την πρόβα της οποίας είδε ότι ξέχασε το πορτοφόλι του στο ντουλαπάκι των αποδυτηρίων της Λυρικής και ―πώς θα πάει τώρα στο εστιατόριο;― αποφάσισε να βγάλει από τη θήκη το Stradivarius, να στηθεί στο μετρό και να βγάλει κανένα χιλιαρικάκι δολλάρια τσάκα τσάκα, με το ταλέντο του και μόνο, μιας που η συντριπτική πλειοψηφία όσων μετακινούνται με το μετρό στη Νέα Υόρκη έχουν μουσική παιδεία, ικανή τουλάχιστον για να κατανοήσουν μια παρτίτα για σόλο βιολί του Μπαχ.
Για μεγαλύτερη κατανόηση της γελοιότητας του σκηνικού, μεταφέρω τη συνομιλία στο μετρό της Θεσσαλονίκης, κάπου εκεί στο μακρινό κι ερεβώδες ελληνικό μέλλον:
