(με φι)
του Γιάννη Η. Χάρη Άλλη μία επέτειος του Πολυτεχνείου και διέπρεψαν οι επίσης επετειακοί αποδομητές, από τους πληγωμένους αισθητές, που τους χαλάει η τσίκνα απ’ τα σουβλάκια και τα γκράφιτι, ώς τους επιστήμονες «πραγματιστές», που εξανίστανται, γιατί να καταλήγει η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία, ασεβώντας «στο κτίριο του Γκρόπιους», και γιατί «το κεφάλι του Σβορώνου»,
του Νίκου Μπογιόπουλου Δεν υπάρχει επιτελείο προπαγάνδας που να μην έχει υπηρετήσει εκείνη την υπέροχη ρήση: «Ποτέ μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία»… Πόσο «ωραία» όμως είναι η ιστορία που μας διηγούνται κάθε χρόνο τέτοια μέρα οι νικητές του «ψυχρού πολέμου» λόγω της επετείου από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου
Κάποιοι πίστεψαν πως μπορούν να εξευμενίσουν τον άνθρωπο. Κάποιοι πίστεψαν πως μπορούν να αναδείξουν την γύμνια της θρησκείας όπως εξασκείται πάνω στους πειθήνιους πιστούς. Κάποιοι πίστεψαν πως μπορούν να κάνουν τον κόσμο να γελάσει αναδεικνύοντας τα στραβά του κόσμου. Κάποιοι πίστεψαν πως είναι καλύτερο να πεθάνεις όρθιος παρά να ζεις γονατιστός. Κάποιοι πίστεψαν πως η
Η Ηλέκτρα Ποϊράζογλου μας ταξιδεύει με stop motion σε έναν κόσμο όπου τη λύση στα προβλήματά μας δίνει ένας χαρταετός. Προτείνω να το δείτε σε μεγαλύτερο παράθυρο.
Τίποτα ουσιαστικό πέρα από το παιχνίδι της οργής. Καμιά πρόταση. Μόνο κούφια λόγια και μπουρδολογία από ανθρώπους χωρίς φαντασία. Οσο περνά ο καιρός τα μάτια του κ. Προκ. Παυλόπουλου θυμίζουν λυπημένο σκύλο «μπασέ». Η τηλεόραση είναι το βλαχορόκ του μέλλοντός μας; Δεν το πιστεύω. Το 2009 θα είναι μια σημαντική χρονιά, έστω κι αν δεν
Μα τι γίνεται μ’ αυτά τα παιδάκια, πλέον; Πού τα χάνεις, πού τα βρίσκεις, όλο μέσα στις εκδηλώσεις των μεγάλων είναι. Και ξέρετε γιατί; Διότι μ’ αυτόν τον τρόπο, βάζοντας μπροστά τα παιδάκια, δίνουμε έναν μελοδραματικό τόνο σε ό,τι ανοησία κάνουμε. Και την καλύπτουμε.