Schuberth R1: μας δουλεύουν ψιλό γαζί!

Πριν από δύο μήνες ξεκίνησα να ψάχνω για αντικαταστάτη του κράνους μοτοσυκλέτας μου. Η ασφάλεια είναι ένα συναίσθημα και ως τέτοιο είναι υποκειμενικό. Κάποιοι δεν αισθάνονται ασφαλείς πάνω σε μοτοσυκλέτα. Εγώ φοράω χειμώνα-καλοκαίρι κράνος, μπουφάν και γάντια είτε πάω δέκα τετράγωνα πιο κάτω στη γιαγιά μου να πάρω γιαούρτι είτε στο κέντρο της Αθήνας είτε εκδρομή στο χωριό μου και με αυτά αισθάνομαι πιο ασφαλής από ό,τι αισθάνομαι μέσα σε αυτοκίνητο, γιατί με τα μέσα αποθέματα της γνώσης και της εμπειρίας που διαθέτω δίνω βάρος στην ενεργητική ασφάλεια και όχι στην παθητική. Κάποιοι άλλοι αισθάνονται ασφαλείς με σαγιονάρα, σορτσάκι, κοντομάνικο, γυαλιά ηλίου και κινητό ή δεν αισθάνονται και τίποτα (τα γνωστά μας παχύδερμα). Σεβαστό και (άρα) αδιάφορο. Το θέμα είναι ο καθένας από εμάς, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα παιδείας και νου που διαθέτει, να βρει τη θέση του όχι ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους με τους οποίους η ζωή του διασταυρώνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Δεν είμαι της άποψης πως ένα κράνος πρέπει να κοστίζει πάνω από 250 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά αγοράζεις δοκιμασμένη ασφάλεια από εταιρείες που είναι χρόνια στο χώρο, συμμετέχουν σε αγώνες (σημαντικό!) και μπορούν με αυτό το αντίτιμο να βγάλουν στην κυκλοφορία προϊόντα υπεραρκετά ακόμη και για τον απαιτητικό μοτοσυκλετιστή. Κράνη Nicky Hayden, Loris Capirossi, Marco Melandri και Κωστάκης Καραμανλής αποκλείονται εξαρχής: δεν είμαι η Marlboro, δεν έχω χρήματα να πληρώνω τον κάθε αναβάτη αγώνων και θεωρώ πως τα εκατομμύρια που του δίνουν οι εργοστασιακές ομάδες και η Deutsche Telekom του είναι αρκετά.

Γύρισα πάρα πολλά μαγαζιά δοκιμάζοντας όσα περισσότερα μπορούσα. Απογοητεύτηκα τελείως από προϊόντα που «όλοι» εκθειάζουν (μπούρδες της πιάτσας, τύπου πάρε γιαπωνέζικο, τα ΚΤΜ σπάνε, στα ιταλικά καίγονται τα ηλεκτρικά κ.ά.), όπως το Shoei X1000 (μικρό οπτικό πεδίο, βαρύ για το μέγεθός του και αταίριαστο με το κεφάλι μου ό,τι μέγεθος κι αν δοκίμασα), ενώ με εξέπληξαν κάποια που δεν φανταζόμουν, όπως το Caberg V2 407 (ελαφρύ, βολικό, με χορταστική ζελατίνα, καλό ήχο, πιστοποιήσεις και πάμφθηνο). Αυτή η έξτρα ζελατινούλα ηλίου δε που όλος ο κόσμος πίνει νερό στο όνομά της τη μια θα έπεφτε πάνω στα γυαλιά μου, την άλλη θα έτριζε, την τρίτη θα ήταν πεταμένη πάνω απ’ την κανονική και θα έτριζε στις μεγάλες ταχύτητες. Ήμουν έτοιμος να ψωνίσω ένα Caberg, παρόλο που το θεωρώ αίσχος σχεδιαστικά. Μέχρι που τυχαία έπεσα πάνω σ’ ένα μαγαζί που είχε Schuberth.

H Schuberth είναι μια γερμανική εταιρεία που κατασκευάζει προϊόντα εκτός πραγματικότητας. Γερμανική ως την τελευταία κλωστή ραφής, αδιαφορεί για το marketing και ξέρει πως τα προϊόντα της θα τα εκτιμήσουν λίγοι. Δεν φαίνεται να τη νοιάζουν τα χρήματα απ’ τις λιανικές πωλήσεις και μια βόλτα στις αγωνιστικές της συμμετοχές με έπεισε. Δεν χρειάζεται έκδοση με σκελετούς και Valentino Rossi για να πουλήσει· της αρκεί η τεχνογνωσία και η ποιότητα. Φυσικά στην Ελλάδα άντε να φέρνουν τρεις. «Τι να τα κάνεις άμα σου χαλάσει», «πού θα βρεις ανταλλακτικά», «δεν έχει αντιπροσωπεία» και «πάρε το άλλο που το έχει όλος ο κόσμος» είναι οι συνηθισμένες ελληνικές ρήσεις-μπαλαντέρ που βρίσκουν εφαρμογή σε πληθώρα προϊόντων από όλο το φάσμα του καπιταλισμού, τις οποίες ακούς και ξεφυσάς.

Μέχρι να φορέσεις ένα Schuberth. Tότε σταματάς να ακούς τα πάντα. Είναι σαν να φόρεσες ένα χρηματοκιβώτιο στο κεφάλι σου! Αυτό το κράνος διαβάζει τη σκέψη σου: απομονώνει ό,τι δεν θέλεις να ακούς και αφήνει μοναχά ό,τι πρέπει. Αμέσως κουνάς δεξιά κι αριστερά το κεφάλι σου, κοιτάς με γουρλωμένα μάτια τον πωλητή και το λες «Μα αυτό είναι πιο μεγάλο απ’ το παλιό μου! Πώς γίνεται να είναι πιο ελαφρύ;». Τι να σου πει κι αυτός; Χαμογελά με συγκατάβαση. Την τιμή ξέρει κι αυτή τσούζει κάπως: 375 ευρώ. Γυρνάς σπίτι σου κι όλα τα άλλα που έχεις φορέσει τρεις μέρες τώρα σου φαίνονται κουβάδες. Εκεί καταλαβαίνεις γιατί όσοι έχουν Schuberth αρνούνται ακόμα και να δοκιμάσουν άλλο. Διαβάζεις για σχεδιασμό σε αεροσύραγγα, καινοτομίες στην κατασκευή, βραβεία δεξιά κι αριστερά. Και περιμένεις: περιμένεις να περάσει ο καιρός να μαζέψεις χρήματα, γιατί είναι αδύνατον να αγοράσεις οτιδήποτε άλλο. Γιατί νομίζεις ότι όλες οι άλλες εταιρείες σε κλέβουν. Γιατί η Schuberth έστειλε τον Indiana Jones και της βρήκε το ραβδάκι της Tinkerbell και μ’ αυτό μάγεψε τα κράνη της για να σε παγιδεύσει για πάντα. Για να σε κάνει να πας στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς και να πεις «Μαστρογιώργο, με θες να σου τυλίγω για δυο ‘βδομάδες; Έχω κάτι έξοδα που πρέπει να καλύψω…» Στο μεταξύ φροντίζεις κάθε τόσο να περνάς έξω απ’ το μαγαζί να το βλέπεις στη βιτρίνα και να σε βλέπει ο πωλητής ότι το θέλεις.

Schuberth R1. Ποιος νοιάζεται αν είναι μοντέλο του 2007, από τη στιγμή που είναι ό,τι καλύτερο έχεις φορέσει; Το τελευταίο κάνει 450, άστο καλύτερα. Στα καλά προϊόντα δεν υπάρχει προηγούμενο και επόμενο: αν είναι καλό, είναι καλό πάντα. Το φοράς και βγαίνεις στο δρόμο, χωρίς να διαβάσεις την ένδειξη «προσοχή στα πρώτα χιλιόμετρα, συγκεντρωθείτε στο δρόμο για να μη φάτε τα μούτρα σας». Ακούς αυτοκίνητα, ακούς άλλες μοτοσυκλέτες, ακούς τα πάντα εκτός από θόρυβο, εκτός απ’ αυτό το μισητό βουητό που σου κουράζει την ψυχή και σου τρώει χρόνια απ’ τη ζωή. Μ’ αυτό το κράνος θα ζήσεις περισσότερο: νιώθεις πως ακόμα κι αν δεν φρενάρεις και βιδωθείς στο μπροστινό βανάκι δεν θα πάθεις τίποτα, ότι θα σηκωθείς κύριος και θα πεις «Συγγνώμη, δεν σας είδα, πάρτε τα στοιχεία μου». Ανεβάζεις τα χιλιόμετρα και περιμένεις να ακούσεις τα σφυρίγματα για τα οποία έχεις διαβάσει. Σαχλαμάρες! Το κράνος με την αεροδυναμική του τοποθετεί το ίδιο το κεφάλι σου στη σωστή στάση για αυτό και για τη σπονδυλική σου στήλη, ενώ εσύ σκέφτεσαι πως θες να ταξιδέψεις ως τη Γερμανία και να βρεις αυτούς που το έφτιαξαν για να τους σφίξεις το χέρι!

Τέσσερα ακόμα εξαιρετικά στοιχεία:
α) Οι αεραγωγοί ανοίγουν και κλείνουν εύκολα και στιβαρά, ενώ η εσωτερική ροή του αέρα ρυθμίζεται για καλοκαίρι και χειμώνα. Ακόμα και στις μικρές ταχύτητες αισθάνεσαι τον αέρα στα σημεία του κεφαλιού σου που είναι απαραίτητος. Το χρώμα του κράνους είναι μαύρο και ασημί. Ομολογώ πως ήθελα κάτι άλλο, ώστε το καλοκαίρι να μην βράζω κάτω απ’ τον ήλιο, αλλά το καλοκαίρι έρχεται κι εγώ δεν αισθάνομαι καμία ενόχληση.
β) Στη ζελατίνα δεν υπάρχει αυτή η χλαπάτσα που κολλάς από μέσα και την κάνει αντιθαμβωτική, όπως στις υπόλοιπες μάρκες. Είναι ολόκληρη αντιθαμβωτική! Και τεράστια! Βλέπεις σε κάθε πλάι χωρίς να στρέψεις καν το βλέμμα σου, ενώ είναι έτσι σχεδιασμένη για να μην παραμορφώνει τα αντικείμενα από όποια γωνία κι αν τα κοιτάξεις!
γ) Η έξτρα ζελατινούλα ηλίου είναι κι αυτή στιβαρή, δεν τρίζει, κατεβαίνει ως εκεί που πρέπει να κατέβει και παραμένει πάνω απ’ τα γυαλιά μυωπίας που μπορεί να φοράς, ενώ δεν κουνιέται στο ελάχιστο. Ακόμα και ο μοχλός που ρυθμίζει τη λειτουργία της είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε να μη σφυρίζει στον αέρα, αλλά να μην μπάζει αέρα ή νερό στην περίπτωση βροχής.
δ) Το δέσιμο γίνεται με διπλό d-ring που την πρώτη φορά μοιάζει δύσκολο, αλλά από τη δεύτερη μέρα αντιλαμβάνεσαι ότι με τις άλλες υλοποιήσεις δεν ήσουν καθόλου ασφαλής. Οι ζώνες δεσίματος μάλιστα είναι πιασμένες ψηλά στο σκελετό του κράνους και όχι κάτω κάτω ή στην επένδυση (απαράδεκτο!).

Τα χρήματα σίγουρα δεν ήταν λίγα. Εκεί όμως που με άλλα κράνη αγοράζεις ασφάλεια, εδώ αγοράζεις επιπλέον την ησυχία και τη γαλήνη σου. Αισθάνεσαι ότι μπορείς να κάνεις το ίδιο άνετα τη διαδρομή ως τη δουλειά σου, τη βόλτα σου για διασκέδαση και το ταξίδι σου στην άλλη άκρη της χώρας. Και μοναχά γι’ αυτό εγώ θα ήμουν έτοιμος να πληρώσω ακόμα περισσότερα.

Επιπλέον πληροφορίες:
βίντεο παρουσίασης στο youtube
σελίδα προϊόντος στον ιστότοπο της Schuberth