Στο συνεργείο
To συνεργείο είναι τέμενος, ο μάστορας είναι αρχιερέας και τα μαστοράκια καντηλανάφτες. Το συνεργείο έχει θαυματουργές ικανότητες, κάτι σαν την Παναγιά της Τήνου. Πάμε την μοτοσυκλέτα μας να γίνει καλά. Όπως, λοιπόν, δεν διατάζουμε την Παναγιά «κάνε το παιδί να περπατήσει και θά ‘ρθω το απόγευμα να το πάρω», έτσι δεν λέμε στον μάστορα «φτιάχ’ το και θα περάσω αύριο». Για καλύτερες μέρες, αρμονικές σχέσεις και περισσότερα χιλιόμετρα, διατυπώνουμε το αίτημα ως εξής: «Μάστορα, νομίζω ότι έχει πρόβλημα στον/ην/ο… Θα μπορέσεις να το κοιτάξεις; Πότε να σε πάρω τηλέφωνο;» Η φράση επαναλαμβάνεται τρεις φορές σαν ινδικό μάντρα, γιατί κανένας μάστορας δεν απαντάει με την πρώτη. Αν είναι παλιός μάστορας, την επαναλαμβάνουμε πέντε φορές γιατί μπορεί να έχει κουφαθεί από το αερόκλειδο. Αν ρυθμίζει βαλβίδες, δέκα φορές και αν ξέρουμε να παίζουμε και κανένα μουσικό όργανο για να συνοδέψουμε την επίκληση, δεν βλάπτει.
Ο μάστορας είναι φοβερός στην οργή του, μεγαλόθυμος στην εύνοιά του και συγκαταβατικός στις αδυναμίες του ατελούς όντος που λέγεται μοτοσυκλετιστής. Κάτι σαν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Η μαγική λέξη που σας χαρίζει την εύνοιά του είναι το «νομίζω». ΠΟΤΕ δεν ξέρετε. Νομίζετε. Αν δεν έχει φώτα, «νομίζετε ότι δεν έχει φώτα». Αν έχει σκασμένο λάστιχο, «νομίζω ότι έχει σκασμένο λάστιχο». Έτσι μιλάνε.
Ξεχάστε εμπειρίες και φίλους. Ποτέ δεν λένε στον μάστορα «εγώ είχα βάλει το μπουζί στην τρύπα του κυλίνδρου» ή «ένας φίλος μου έχει μια όμοια και οδηγεί πάντα με τιμόνι». Αν ο μάστορας θέλει να βάλει το μπουζί κάπου αλλού ή πιστεύει ότι μπορείτε να οδηγείτε χωρίς τιμόνι, εσάς δεν σάς πέφτει λόγος.
Δεν ρωτάμε «τι είναι;» και «τι κάνει;»! Σε αυτές τις ερωτήσεις ο μάστορας δεν απαντά. Στο κάτω-κάτω, όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά εξαρτήματα της μοτοσυκλέτας ονομάζονται «παπαράκια» και για να τα έχουν βάλει στη μηχανή, κάτι θα κάνουν κι αυτά.
Βασικός κανόνας: ΠΟΤΕ δεν απευθύνουμε τον λόγο στον μάστορα. Περιμένουμε να μας απευθύνει ΑΥΤΟΣ τον λόγο. Δηλαδή, νομίζετε ότι δεν σάς έχει δει και δεν σάς μιλάει; Ο κανόνας δεν ισχύει αν δείτε manual στο σύστημα μπράιγ. Σημαίνει ότι ο μάστορας είναι όντως τυφλός. Αν ο μάστορας είναι τυφλός και δεν σάς απαντάει, σημαίνει ότι έχει κουφαθεί απ’ το αερόκλειδο. Είναι μια σπάνια περίπτωση που χρήζει μελέτης. Έχω καταλήξει ότι σ’ αυτήν την περίπτωση, τόν οδηγείτε απ’ το μπράτσο στη μοτοσυκλέτα σας, αφού περιμένετε πρώτα να κρυώσει το μοτέρ.
Στο συνεργείο δεν καθόμαστε: περιμένουμε όρθιοι στην γωνιά του χώρου αναμονής. Αν ο χώρος είναι τετράγωνος και οι τέσσερις γωνιές πιασμένες από άλλους πελάτες, βγαίνουμε στο πεζοδρόμιο μέχρι να αδειάσει μια γωνία. Αν το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο, φεύγουμε.
Ο μάστορας κατά 99% είναι τσακωμένος με τους γείτονες γιατί κάνει φασαρία. Σπρώχνουμε πάντα την μοτοσυκλέτα μας με σβηστό το μοτέρ τα τελευταία 100 μέτρα. Αν είστε πραγματικά ευγενικοί, σβήνετε τη μηχανή στα σύνορα του δήμου που εδρεύει το συνεργείο.
Αν ο μάστορας λείπει από το συνεργείο, το αρχαιότερο μαστοράκι τόν αντικαθιστά και έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με το μάστορα. Η αρχαιότητα αναγνωρίζεται με τα στρώματα του γράσσου, όπως περίπου γίνεται και με τους δακτυλίους στους κορμούς των δέντρων.
Ο μάστορας δεν κάνει λάθη. Οι εταιρείες κάνουν. «Κοίτα τους μαλάκες τους γιαπωνέζους (ευρωπαίους), που πήγανε και το βάλανε!» Σύμφωνα με δυό στους πέντε μάστορες, το φανάρι θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ: μπορεί να μην φωτίζει καλά αλλά λύνεται με τη μία!
Προτού πάμε στο συνεργείο, αφαιρούμε προσεκτικά αυτοκόλλητα εταιριών αξεσουάρ, συνεργείων, λιπαντικών κλπ. Για τα αυτοκόλλητα συνεργείων οι λόγοι είναι ευνόητοι. Για τα υπόλοιπα μην ξεχνάτε ότι ο μάστορας μπορεί να έχει τσακωθεί με τον αντιπρόσωπο. Καλού κακού, αφαιρέστε όλα τα αυτοκόλλητα γιατί μπορεί να μην του αρέσουν τα United Colours Of Benneton. Αν δεν βαριέστε, σκουπίστε με μαλακό πανί τα δακτυλικά αποτυπώματα. Μερικοί μάστορες είναι καχύποπτοι και την ψάχνουνε πολύ.
Αν η ζωή για εσάς δεν έχει πια κανένα νόημα και θέλετε να πεθάνετε ηρωικά σαν μοτοσυκλετιστής, η λύση είναι απλή: πηγαίνετε Παρασκευή, στις επτά το απόγευμα στο συνεργείο και φωνάξτε δυνατά από το πεζοδρόμιο: «Μάστορα, βγαίνεις έξω να μου αλλάξεις μια ντίζα;» Kανείς δεν έχει ζήσει για να περιγράψει τη συνέχεια…
Στο τμήμα ανταλλακτικών
Θα έχετε και ‘σείς συναντήσει αξιολύπητα πλάσματα που μετά από χρόνια αναμονής στο τμήμα ανταλλακτικών πηγαινοέρχονται πάνω-κάτω σαν ισοβίτες, μουρμουρίζοντας στον εαυτό τους: «Τι ήθελα; Ντίζα κοντέρ ή ντίζα συμπλέκτη; Τι ήθελα; Ντίζα κοντέρ ή….»
Στο τμήμα ανταλλακτικών δεν μιλάς. Παρουσιάζεσαι. «Mallaguti Sterjio του 81, τακάκια μπροστινά, κάτω φλάντζα”. Δυνατά και ευκρινώς. Σαν άντρας, ρε, όχι σαν αδελφή! Είσαι κάτοχος Mallaguti Sterjio. Περίμενε τώρα στην ημιανάπαυση. Ο πωλητής δεν σηκώνει τα μάτια αλλά λέει: «9223-Α-01-4 και Β245-44-3. Για να δούμε…» Αν ξέρετε τους κωδικούς, μην τούς λέτε: τού τρώτε την ατάκα και τσαντίζεται.
Οι πιθανότητες να τα έχει είναι ελάχιστες. Συνήθως τα ανταλλακτικά βρίσκονται πάνω στο ιστιοφόρο San Marco, που πάει όμως πρώτα στην Γη του Πυρός να ξεφορτώσει πυροσβεστήρες. Αλλιώς βρίσκονται στο τελωνείο Αρτας αλλά ο τελώνης ξεγκαστρώνει τη φοράδα.
Ο λόγος που πάτε στο τμήμα ανταλλακτικών είναι εθιμοτυπικός. Σε περίπτωση που υπάρχουν, μην ανησυχείτε: έγινε λάθος. Οι πιθανότητες είναι: 80% δεν είναι από το Sterjio που είναι μονοκύλινδρο και με ντίζα 80 εκ., αλλά από το Fiorito Tourista του ’82 που είναι εξακύλινδρο και με ντίζα 2 μέτρων· 20%, θα είναι από το Sterjio του ’81 που είχε το ίδιο μοτέρ με το Fiorito του ’82.
Πριν απο ενενηνταεπτά χρόνια, κάποιος είχε βρει μια φλάτζα που τού έκανε. Την έχασε στο δρόμο μαζί με το πορτοφόλι του και όλα του τα χαρτιά!