Ο μετεωρίτης

Και τώρα, λίγα χρόνια μετά από εκείνη τη συζήτηση και πολλά χρόνια μετά το χωρισμό των γονιών της, η Μπεατρίς χώριζε με τον άντρα της. Χουάν Φελίπε Βελάσκο λεγόταν: ξανθός, λακκάκι στο πιγούνι, έκανε το σταυρό του κάθε φορά που ήταν να πάει κάπου με το αυτοκίνητο. Η Μπεατρίς είχε μάθει κι αυτή να κάνει το σταυρό της μαζί του, και θα ‘χε μάθει και στα παιδιά τους να κάνουν το σταυρό τους αν είχαν παιδιά· δεν είχαν, όμως, κι αυτό ήταν καλό· και τώρα χώριζαν, φθαρμένοι κι αυτοί απ’ τις διάφορες στρατηγικές που διαθέτει η ζωή για να φθείρει τους ερωτευμένους, απ’ τα υπερβολικά ταξίδια ή την υπερβολική παρουσία, απ’ το συσσωρευμένο βάρος των ψεμάτων ή των ανοησιών ή των προσβολών ή των λαθών, των πραγμάτων που λέγονται τη λάθος στιγμή και με άμετρα ή ακατάλληλα λόγια, ή αυτά που, μη βρίσκοντας ίσως κατάλληλα ή μετρημένα λόγια, δεν ειπώθηκαν ποτέ, ή, επίσης, φθαρμένοι από μια κακή μνήμη, ναι, απ’ την ανικανότητα να θυμηθούν το ουσιώδες και να ζήσουν μέσα σ’ αυτό (να θυμηθούν τι ήταν αυτό που κάποτε έκανε τον άλλο ευτυχισμένο: πόσοι και πόσοι εραστές δεν είχαν υποκύψει σ’ αυτή τη λήθη), αλλά κι απ’ την ανικανότητα να προσπεράσουν όλη αυτή τη φθορά και την επιδείνωση, να προσπεράσουν τα ψέματα, τις ανοησίες, τις προσβολές, τα λάθη, τα πράγματα που δεν έπρεπε να ειπωθούν και τις σιωπές που έπρεπε ν’ αποφευχθούν: να το δουν όλο αυτό, να το δουν να ‘ρχεται απ’ το βάθος, να το δουν να ‘ρχεται και να κάνουν στην άκρη και να το νιώσουν να περνάει σφαίρα από δίπλα τους σαν μετεωρίτης σύρριζα στον πλανήτη. Να το δουν να ‘ρχεται, σκέφτηκε ο Μαγιαρίνο, και να κάνουν στην άκρη. Για μια φυλή ιθαγενών στην Παραγουάη (ή στη Βολιβία), το παρελθόν είναι αυτό που βρίσκεται μπροστά μας, γιατί μπορούμε να το βλέπουμε και να το γνωρίζουμε, ενώ, αντίθετα, το μέλλον είναι αυτό που βρίσκεται πίσω μας: αυτό που δεν βλέπουμε και δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Ο μετεωρίτης έρχεται πάντα από πίσω, δεν τον βλέπουμε, δεν μπορούμε να τον δούμε. Πρέπει να τον δούμε, να τον δούμε να ‘ρχεται, και να κάνουμε στην άκρη. Πρέπει ν’ αντικρίσουμε το μέλλον. Είναι η πολύ φτωχή η μνήμη που δουλεύει μόνο προς τα πίσω.

του Juan Gabriel Vásquez, από τις Υπολήψεις· κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.