Μ’ αρέσουν τα μάτια σου όταν δεν φοράς μακιγιάζ. Δένουν υπέροχα με το χαμόγελό σου. Μπορώ να ζωγραφίσω πάνω τους ολόκληρες θάλασσες με τη φαντασία μου και να τις διασχίσω με μικρά ξύλινα ιστιοφόρα, που τα πανιά τους λάμπουν στον ήλιο. Πάντα έχει καλοκαιριά σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο άνεμος είναι ούριος κι ο ήλιος χτυπάει από τέτοια γωνία που δεν τυφλώνει. Δεν χρειάζεται αντιηλιακό ή άλλου είδους προστασία. Μόνο η ανάσα σου να φυσά τα πανιά του πλοίου των ονείρων μου. Και το χέρι σου στον ώμο μου. Κι εσύ να μη μιλάς. Μόνο να στέκεσαι δίπλα μου όρθια κοιτάζοντας εκεί που κοιτάζω κι ο άνεμος να φυσάει στα αυτιά μας.
Μα τώρα κοιμάσαι. Ή χαζεύεις μικρούς κόσμους κάπου μακριά. Κι εγώ κοιτάζω τα κλειστά σου βλέφαρα και τα σκούρα τόξα των ματιών σου. Κι ας μην είναι μπροστά μου. Ας είναι κι αυτά πολύ μακριά μου.