Ας υποθέσουμε πως για τους δικούς σας λόγους, αυτούς για τους οποίους δεν μας πέφτει εμάς ο δικός μας, αποφασίσατε να στείλετε το βιογραφικό σας σε πολυεθνική, απαντώντας στην αγγελία «Μεγάλη πολυεθνική εταιρεία στο χώρο ζητά νέους-νέες έως 14 ετών για πλήρη απασχόληση. Ευκαιρίες εξέλιξης. Τιμαί λογικαί». Όποιο ακέραιο πολλαπλάσιο (μεγαλύτερο του 1) της παραπάνω ηλικίας και αν είναι η δική σας, οι παρακάτω επτά απλές οδηγίες θα σας βοηθήσουν να βγείτε αλώβητοι από μια τέτοια δοκιμασία, για να συνεχίσετε απρόσκοπτοι τη ρεμπελοζωή σας.
1. Μην κοιτάτε πάνω.
Από τη στιγμή που θα πλησιάζετε στο οικοδομικό τετράγωνο που είναι χτισμένη η εταιρεία, θα νιώσετε να σας παρακολουθούν. Αυτό είναι αληθινό, γιατί πράγματι σας παρακολουθούν.
Φτάστε στην είσοδο, ρωτήστε το φύλακα με το lvl 100 armor πού πρέπει να πάτε, κι όσο σάς απαντάει βήξτε γυρίζοντας από την άλλη. Το μάτι σας θα πιάσει τουλάχιστον τρεις κάμερες σε διάφορα σημεία, χωρίς καν να προσπαθήσετε.
Παρόλα αυτά αποφύγετε να τις κοιτάτε και να τις μετράτε, εκτός κι αν φοράτε καθρεφτιζέ γυαλιά ηλίου ή αν είστε αλήθωροι. Σας παρακολουθούν ο υπεύθυνος ασφαλείας, ο προϊστάμενός του, ο υφιστάμενός του, ο μεγάλος αδελφός, η μεγάλη αδελφή, τα μικρότερα αδέρφια τους, τα μπατζανάκια τους, η NSA κι ένας ρώσος χάκερ που τρώει χάμπουργκερ και τον παίζει μπροστά στην οθόνη (όχι με εσάς): του πούστη, κάποιος απ’ αυτούς θα θεωρήσει ότι είστε τρομοκράτης και το λιγότερο θα είναι να σας απαγορεύσει την είσοδο στα premises. Το περισσότερο θα είναι να σας απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα.
Αγνοείστε λοιπόν τις κάμερες και να θυμάστε ότι είναι εκεί για την ασφάλειά τους. Κοιτάτε μπροστά, εκεί που πηγαίνετε. Δίνει στους άλλους την εντύπωση ότι έχετε κάποια δουλειά και αποφεύγουν να σας ενοχλούν. Το έμαθα στο στρατό αυτό. Πιάνει σε όλους (από αντισυνταγματάρχη και κάτω).
2. Μην μιλάτε στη γραμματέα όπως σας μιλάει.
Οι γραμματείς είναι γυναίκες που τις προσλαμβάνουν για την ικανότητά τους να μιλούν στο τηλέφωνο δίνοντας στο συνομιλητή τους την εντύπωση ότι κανονίζουν παρτούζα για το βράδυ και στο θεατή τους την εντύπωση ότι αυτή είναι η τρίτη παρτούζα που κανονίζουν για το βράδυ. Αναλόγως με το αν ο συνομιλητής τους στο τηλέφωνο είναι άντρας ή γυναίκα, μιλούν με φωνή τύπου «θα σε ξεσκίσω τώρα» ή με φωνή τύπου «θα σε ξεσκίσω τώρα, μωρή τσούλα» αντίστοιχα. Στο θεατή τους πάντως μιλούν με την ίδια πάντα φωνή, αυτή του τύπου «μόλις καλλιέργησα αρχίδια· θα φυτρώσουν σε καμιά ώρα και κρατάω σημειώσεις για να σε γράψω τότε εκεί».
Να είστε γενικά τυπικός μαζί της. Μην την κοιτάτε αφυψηλού, παρόλο που εσείς είστε όρθιος κι αυτή κάθεται. Θα τη ρωτήσετε πού είναι κάτι (η τουαλέτα, το γραφείο του τάδε, το καθαρτήριο): όταν σας απαντήσει, ευχαριστείστε την και νεύστε το κεφάλι. Όχι χαμόγελα, όχι ενθουσιασμοί, αλλά μιλάτε καθαρά, με αμεσότητα και μετρημένα λόγια. Θα το εκτιμήσει. Θα ρωτήσετε, τι σας νοιάζει. Το πιο πιθανό είναι να μην σας προσλάβουν, οπότε θα είστε ένα νορμάλ τρίλεπτο σε ακόμια μια βαρετή μέρα της. Αλλά και στην απίθανη περίπτωση που σας προσλάβουν, θα έχετε λίγες πιθανότητες περισσότερες για λίγο στοματικό σεξ στο μέλλον. Να κάνετε, όχι να σας κάνουν (εκτός κι αν πηγαίνετε για διευθυντής).
3. Εξοπλιστείτε με φαγητό, νερό και υπομονή.
Η υπομονή δεν τρώγεται μόνη της, αλλά μπαίνει μέσα σε σάντουιτς και διαλύεται και στο νερό. Σε μια πολυεθνική όλοι έχουν κάτι να κάνουν. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικό από το να μαζεύεις κάμπιες σε βαζάκι στην αυλή του σχολείου σου την άνοιξη, αλλά είναι πολύ περισσότερο σημαντικό από τη συνέντευξή σου. Οπότε θα βοηθήσει να τοποθετήσετε τον εαυτό σας στην τροφική αλυσίδα πολύ χαμηλότερα από μία κάμπια. Θα σας προσφέρει αυτήν την έξτρα δόση στωικότητας που χρειάζεστε, για όλες αυτές τις αμέτρητες ώρες που θα περιμένετε στο χώρο αναμονής.
Έχετε ραντεβού στις δέκα το πρωί και πράγματι θα σας πάρουν στις δέκα, αλλά το επόμενο πρωί. Απλούστατα γιατί έχουν ένα μίτινγκ όπου συζητάνε το μήκος των μπαστουνιών του γκολφ με τα οποία παίζουν οι διευθυντές τους στις διακοπές τους. Και στο καπάκι έχουν άλλο μίτινγκ για να συζητήσουν τον προϋπολογισμό για τα στυλό που πρέπει να αγοράσουν για να σας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, γιατί τα αρχίδια τους έχουν γεμίσει ασφυκτικά (με καπνό το δωμάτιο ως απάνω, αφού εσύ έχεις εξαφανιστεί).
Να έχετε φαγητό μαζί σας. Φέρτε ένα σάντουιτς, αλλά μην το παρακάνετε με το μέγεθος. Φέρτε δύο μικρότερα αν είναι. Αποφύγετε να βάλετε παστουρμά ή τζατζίκι. Προτιμήστε το χοιρομέρι, την ωμοπλάτη και προσθέστε και μισή καρδάρα φέτα. Οι μπάρες δημητριακών βέβαια είναι πιο σικ (και αρασέ και ζετέ), αλλά προμηθευτείτε από τις μεγάλες, αυτές των 200 θερμίδων. Όχι μία-δύο, μην είστε τσιγκούνηδες, χώστε καμιά δεκαριά στην τσάντα. Και νεράκι. Όχι πολύ, τόσο όσο θα χρειαζόσασταν στην έρημο Καλαχάρι ώστε να μην σας γράψουν στα αρχίδια τους τα σκουλήκια, αφού θα έχετε ψοφήσει.
Αποφύγετε να παίζετε με το κινητό σας ή να ακούτε μουσική. Δώστε πόντους, όχι στο πέος ή στην περιφέρεια του στήθους σας, αλλά στην εκτίμηση της καθαρίστριας ή του ταχυδρόμου για το άτομό σας, μιας που κανένας άλλος δεν ενδιαφέρεται για εσάς, διαβάζοντας κάτι. Όχι εφημερίδα, είναι πολύ μπανάλ. Φαντάζεστε να έρθουν ξαφνικά να σας πάρουν για τη συνέντευξη (λέμε τώρα) και να σας δουν να διαβάζετε κάτι που στο εξώφυλλο λέει «έσπειρε πούτσες πάλι η θρυλάρα» ή να σας φωνάξουν και να πρέπει εσείς να τυλίξετε την Εστία; Όχι τη θεά, αυτήν την τύλιξε ο Δίας (εικάζω), την εφημερίδα εννοώ. Προτιμήστε ένα βιβλίο. Όχι πολύ μικρό, το Πόλεμος και Ειρήνη, ή αν δεν μπορείτε να κουβάλατε δύο τόμους, τα Σταφύλια της Οργής· θα σας περάσουν για κάτι σαν σομελιέ ξερωγώ. Ή ένα βιβλίο εκμάθησης. Μπορείτε να μάθετε μια ξένη γλώσσα ή να διαβάζετε σε σύστημα μπράιγ. Έχετε γενικά επιλογές. Προς θεού αποφύγετε βιβλία αυτοβοήθειας τύπου «οι δέκα τρόποι για να γίνετε επιτυχημένος στο κρεβάτι με το ψάρι σας» ή «πώς πολέμησα το aids, τον καρκίνο και την κατάθλιψη ταυτόχρονα».
4. Ανακαλύψτε το χώρο γύρω σας.
Εγώ όταν διάβαζα για το σχολείο, έκανα διάλειμμα από τα βιβλία και διάβαζα κόμιξ. Γι’ αυτό έγινα έτσι. Οι νορμάλ άνθρωποι κάνουν διάλειμμα για δύο-τρία λεπτά ανά είκοσι διαβάσματος για να ξεκουράσουν τα μάτια τους και για να τον παίξουν, αλλά αυτό όταν είναι σπίτι τους ή ενδεχομένως στη βιβλιοθήκη της σχολής τους. Εσείς στα διαλείμματά σας περιφέρετε το βλέμμα σας στο γύρω χώρο. Αν είστε στο χώρο αναμονής κοντά στη γραμματέα έχετε πιο πολλά πράγματα να δείτε. Μετρήστε τα φώτα, βρείτε μοτίβα με τις πλάκες της ψευδοοροφής, δείτε χρωματιστούς φακέλους που φέρνει ο ταχυδρόμος (μία φορά) και οι υπάλληλοι ταχυμεταφορών (πενηνταεννέα φορές), ακούστε τη φωνή της γραμματέως στο τηλέφωνο και μάθετε τι θα φάει το βράδυ, με ποιον πηδιέται, με ποια πηδιέται αυτός με τον οποίο πηδιέται, με ποια γλύφεται αυτή με την οποία πηδιέται αυτός με τον οποίο πηδιέται, για τη μαμά της και τη γειτόνισσά της, για το μπαμπά της και τη γειτόνισσα της μαμάς της, πού θα πάει το βράδυ, τι θα φορέσει, τι δεν θα φορέσει, με ποια σκιά θα βαφτεί και κάτω από ποια σκιά θα τον πάρει. Φτάνει, πάλι στο βιβλίο.
Αν είστε σε μια απ’ αυτές τις αίθουσες ένα επί ένα, τα πράγματα δυσκολεύουν, αλλά υπάρχουν λύσεις. Μετρήστε τα κομπάκια στη γκρίζα μοκέτα. Μετρήστε τις αποχρώσεις του γκρι στο χώρο κι αν τις βρείτε πενήντα, ξέρετε… Προσπαθήστε να μετρήσετε το δωμάτιο βάσει δεδομένων αντικειμένων: με πόσα πακετάκια προφυλακτικά γεμίζει, με πόσα κουτιά γάλα ή με πόσους κύβους κνορ. Επίσης επιστρατεύστε άλλες αισθήσεις, όπως την ακοή: ακούτε ποιοι περνούν πίσω από τον τοίχο και, αν έχετε καλό αυτί, τι λένε, τι σκέφτονται και τι δεν τολμάνε ούτε να σκεφτούν. Επίσης ακούστε τους ήχους που κάνουν τα παπούτσια τους, οι πόρτες και τα τηλέφωνα που χτυπάνε και βγάλτε μουσικά μοτίβα, με τα οποία να συνθέσετε μια μίνι συμφωνία. Αν πράγματι μπορείτε να τα κάνετε όλα αυτά, σκεφτείτε και την πιθανότητα να έχετε πράγματι πάρει καμιά στροφή λάθος στο δρόμο της ζωής. Τα λέει ο Μπουσκάλια.
5. Να είστε απλοί και ευρηματικοί.
Ενδεχομένως να έχετε ήδη προετοιμαστεί γι’ αυτό, αλλά να σας πω κι εγώ ότι θα σας δώσουν ένα γραπτό διαγώνισμα να συμπληρώσετε, για το μέγεθος της μαλακίας του οποίου σίγουρα δεν έχετε προετοιμαστεί. Υπάρχει γενικά η πεποίθηση ότι ο τρόπος που τινάζετε το πουλί σας στην τουαλέτα ή ο τρόπος που τινάζετε το πουλί ενός άντρα στην τουαλέτα, έχει να κάνει με το πόσο αποδοτικός είστε στη δουλειά και με το αν μια μέρα θα έρθετε στην εταιρεία με καλάσνικοφ. Αυτήν την πεποίθηση κάποιοι την έχουν κάνει επιστήμη, δηλαδή κάποιες εταιρείες πληρώνουν κάποιους για να μελετάνε αυτές τις παπαριές και μετά να βγάζουν βιβλία και να κάνουν προγράμματα κατάρτισης και μετά άλλες εταιρείες να μπλα μπλα μπλα και τώρα τέλος πάντων έφτασε η στιγμή να μπείτε κι εσείς σε όλο αυτό το τραινάκι της μπαρούφας.
Αυτό το διαγώνισμα θα έχει ανοιχτές και κλειστές ερωτήσεις.
Οι ανοιχτές έχουν πολλή πλάκα γιατί εκεί είναι που οι συνεντευκτές σας βλέπουν αν ξέρετε να σκέφτεστε έξω από το κουτί, αυτό που στην Άνω Μουσουνίτσα λένε out of the box. Είστε δηλαδή μέσα σε ένα κουτί, έρχεται κάποιος, σας ρωτάει κάτι, λέτε θα το σκεφτώ, ανοίγετε το κουτί, βγαίνετε, το σκέφτεστε, ξαναμπαίνετε και του απαντάτε. Αυτό βλέπουν. Και καλά. Θα σας ρωτήσουν ας πούμε να γράψετε πέντε χρήσεις μιας κουβέρτας. Αφήστε σβήνω φωτιές και τέτοια και γράψτε: ανάσκελα ύπνος με κουβέρτα από πάνω, ύπνος στο δεξί πλάι με κουβέρτα από πάνω, ύπνος στο αριστερό πλάι με κουβέρτα από πάνω, ύπνος μπρούμυτα με κουβέρτα από πάνω, πόσες είναι; Τέσσερις. Προσθέστε μπρούμυτα ύπνος με κουβέρτα στο πάτωμα και είστε έτοιμοι. Θα σας ρωτήσουν τι σας εκνευρίζει σε ένα συνάδελφο και τι σας εκνευρίζει στο αφεντικό σας. Γράψτε «στο συνάδελφο μου με εκνευρίζει ό,τι με εκνευρίζει στο αφεντικό μου» και «στο αφεντικό μου με εκνευρίζει ό,τι με εκνευρίζει στο συνάδελφό μου». Τέτοια πράγματα.
Οι κλειστές ερωτήσεις (ναι-όχι) είναι ακόμα πιο αστείες, γιατί νομίζουν ότι θα βρουν αν είστε ψυχασθενής ρωτώντας σας «τα βράδια κοιμάστε αγκαλιά με ένα πριόνι;», «έχετε βάλει ποτέ στο αυτί σας κοχύλι από την παραλία ή καύκαλο χελώνας;», «έχετε αντισταθεί στην ιδέα να μην σκεφτείτε ότι θα μπορούσατε να μην είχατε αυνανιστεί βλέποντας δύο λαγούς να μην συνουσιάζονται;», «έχετε γελάσει με κάτι που έκανε άλλος;», «έχετε γελάσει με κάτι που δεν έκανε άλλος;», «έχετε γελάσει με κάτι;», «έχετε γελάσει ποτέ;» (στη σειρά οι τρεις τελευταίες), «τρώτε δημητριακά από την κούπα ή από το μπωλ;», «κάνετε παπάρα στη χωριάτικη;», «όταν βλέπετε έναν ωραίο πισινό, σκέφτεστε το κοκορέτσι;», «τρώτε το σουβλάκι με αλάδωτη πίτα;», «το κανελλώνετε το ρυζόγαλο;» και άλλα τέτοια. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος εδώ, όπως ούτε και σωτηρία που να κόβεται στα τρία. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και οργιάστε πάνω στο χαρτί.
Λίγα λεπτά αφού παραδώσετε το διαγώνισμα, έχετε τα αυτιά σας ανοιχτά. Αν ακούσετε ησυχία και έναν άνθρωπο να λέει κάτι σαν «λοιπόν, θα μπούμε μαζί, εγώ θα τον πιάσω από το δεξί χέρι…», ετοιμαστείτε για τρέξιμο.
Παρενθέτω εδώ ότι σκέφτομαι κάποια στιγμή να ανοίξω σουβλατζίδικο. Θα βάλω αγγελία, ζητείται ψήστης, θα έρθουν κάνας δυο κακομοίρηδες και θα τους βάλω γραπτό τεστ, στο οποίο θα ρωτάω: «πόσο συμφωνείς με τη φράση “έχω σκεφτεί πως η ζωή γυρίζει γύρω γύρω σαν το γύρο”;». Έτσι, για την πλάκα.
6. Μιλήστε σαν να μην σας ακούνε.
Υπάρχει μια απίθανη πιθανότητα να σας φωνάξουν για συνέντευξη, δηλαδή να μιλήσετε πραγματικά σε έναν άνθρωπο. Συνήθως αυτός ο ένας είναι πολλαπλασιασμένος στα τρία, οπότε αντί για έναν έχεις τρεις μαλάκες απέναντί σου τους οποίους πρέπει να πείσεις ότι δεν είσαι λιγότερο άχρηστος από τους ίδιους.
Αποφύγετε τις πολλές οικειότητες. Άντε τώρα πχ να φέρνεις βόλτα το τραπέζι, για να κάνεις χειραψία σε όλους. Έχουμε και δουλειές, φίλος/φιλενάδα. Δεν χρειάζεται να πεις «Καφεδάκι να κεράσω;». Άστους να στο πουν αυτοί. Άραξε στη θέση σου. Κάντο αφού θα σου πουν «Καθίστε», εκτός κι αν περνάς συνέντευξη για νυχτοφύλακας. Μη γλιστράς πολύ στην καρέκλα, γιατί μπορεί να σε πάρει ο ύπνος και να χάσεις τα καλύτερα.
Απάντα στις ερωτήσεις που σου κάνουν χωρίς να ξεφυσάς. Να είσαι άμεσος και συνετός. Αν σου κάνουν μια ανοιχτή ερώτηση, απάντα με ένα ναι ή ένα όχι, κατά περίσταση και με ένα νεύμα του κεφαλιού. Απάντα σε όλα φυσικά, αλλά άσε και σε μια-δυο ερωτήσεις να πλανάται η απορία. Πχ πες «δεν θέλετε να ξέρετε» ή «αν σας το πω αυτό, θα πρέπει να σας σκοτώσω μετά» και τέτοια.
Να είστε ευρηματικοί, δεν χρειάζεται να είναι όλα βαρετά στη ζωή. Αν σας ρωτήσουν αν έχετε αδέρφια πείτε «Εννέα. Από τον πατέρα μόνο. Από τη μητέρα δύο (σ.σ. μην το γαμήσετε, είπαμε)». Αν σας ρωτήσουν αν έχετε σχέση αυτόν τον καιρό, απαντήστε «Αμέ! Τέσσερις!». Αν σας ρωτήσουν πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, απαντήστε «Με κυάλια». Αλλά μην τα λέτε όλα με το στόμα, αφήστε και τις κινήσεις σας να μιλήσουν. Όταν σας ρωτήσουν για τις σπουδές σας, ανάψτε τσιγάρο.
Κάποια στιγμή μπορεί να φτάσετε και στα της δουλειάς. Εκεί φανείτε αμείλικτος και αμετακίνητος. Κοντράρετέ τους μέχρι εκεί που δεν πάει.
―Γιατί νομίζετε ότι είστε κατάλληλος για τη θέση;
―Δεν το νομίζω εγώ, εσείς το νομίζετε που με καλέσατε για συνέντευξη.
―Μα εσείς κάνατε αίτηση…
―Ναι, αλλά εσείς βάλατε αγγελία.
Εκεί, στα της δουλειάς, αρχίστε σιγά-σιγά να τους κάνετε κι εσείς ερωτήσεις. Εταιρικό αυτοκίνητο προσφέρετε; Εταιρικό κινητό; Εταιρική ιερόδουλη; Ποια είναι η πολιτική της εταιρείας για το κάπνισμα μαριχουάνας; Και τέτοια. Μάλιστα βγάλτε ένα σημειωματάριο και αρχίστε να σημειώνετε τι σας απαντούν με το γνωστό μουρμουρητό «μμμχμμμ» σε κάθε τους απάντηση.
Τέλος κρατήστε για τον εαυτό σας την υπέρτατη χαρά. Μην τους αφήσετε να σας διώξουν. Απορρίψτε τους εσείς. Σηκωθείτε, κλείστε το σημειωματάριο και πείτε τους «Ωραία λοιπόν. Θα σκεφτώ την πρότασή σας και θα σας απαντήσω σε λίγες μέρες. Σας ευχαριστώ πολύ!». Πλησιάστε και δώστε τους τα χέρια. Στον αριστερό και στο δεξιό, δώστε το αριστερό και το δεξί σας χέρι αντίστοιχα. Έπειτα δώστε και τα δύο σε αυτόν που κάθεται στο κέντρο. Χιαστί όμως, όπως κάνουν οι πασόκοι πολιτικοί στα χωριά.
Τελευταίο: βγαίνοντας από την αίθουσα, αν περνάει κάποιος άλλος από μπροστά, ξεφυσήξτε και κάντε ένα μορφασμό απόρριψης. Έτσι, για να φύγετε γαμάτα.
7. Εξασκηθείτε στο κωλοδάχτυλο.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν σας έχουν προσλάβει. Αλλά ακόμα κι αν είχαν, χαμένοι θα ήσασταν. Κάντε στον εαυτό σας μια χάρη: πηγαίνοντας προς την έξοδο κάντε κωλοδάχτυλο σε όλες τις κάμερες μία-μία. Αυτές που δεν κοιτούσατε πριν, όταν είχατε ελπίδα. Αντιγράψτε τις κινήσεις αυτού εδώ του τύπου και ψάξτε να βρείτε μια κανονική δουλειά.
Τα κόμικ είναι από τη σειρά Dilbert του Scott Adams.
Η ιδέα για τις χρήσεις της κουβέρτας ανήκει στον πατέρα μου.
Το κείμενο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στη Σοφία!