(με φι)
Ο Άρθουρ Πλην είναι ο πρώτος ομοφυλόφιλος που πρόλαβε να γεράσει. Έτσι αισθάνεται, κάτι τέτοιες στιγμές τουλάχιστον. Εκεί μέσα, χωμένος κάτω απ’ το νερό, θα μπορούσε να ήταν ένα εικοσιπεντάρης, ένας τριαντάρης, όμορφος νέος, γυμνός σε μια μπανιέρα, που απολαμβάνει τις χαρές της ζωής. Θα ήταν φριχτό, αν κάποιος τον έβλεπε τυχαία γυμνό απόψε: το
Ένα απ’ τα πράγματα που κάνουν το γραπτό λόγο όμορφο είναι η ασυγχρονία του: μέχρι να γράψεις κάτι, αυτό έχει τελειώσει. Στη δική μου περίπτωση βέβαια, του μαλάκα που βάζει το κουνούπι στο διυλιστήριο και καταβροχθίζει τον παστουρμά από καμήλα λες κι είναι ψωμοτύρι, η ασυγχρονία γίνεται καθυστέρηση· καθυστέρηση όχι μικρή, βαρβάτη, κάτι σαν του
Τα άπλυτά μας στη φόρα. Αυτό έγινε. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Λες και δεν το ξέραμε. Ξαφνικά, αντιληφθήκαμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με πρασιτική οικονομία και διογκωμένο δημόσιο τομέα. Δεν γνωρίζαμε για το πρωτογενές έλλειμμα, το δημόσιο χρέος ή το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Δεν είχαμε ιδέα. Γουί ντίντεν’τ χεβ ε κλου.
Αν κάποιος πάει να κατοικήσει σε μια πόλη, συνήθως θέλει να διηγηθεί τις εντυπώσεις του αμέσως, μετά τις πρώτες δυο μέρες σίγουρα. Άλλοι μιλούν σχετικά αν περάσει μια εβδομάδα κι άλλοι γράφουν αφού επισκεφθούν το σουπερμάρκετ, μια μπυραρία, ένα ξενυχτάδικο, ένα εστιατόριο, ένα κατάστημα μουσικής, έναν οίκο ανοχής και πράξουν τα σχετικά μ’ αυτά τα
Ο χρόνος που κάποια ετεροφυλόφιλα ζευγάρια αφιερώνουν στο γκέι σεξ είναι απίστευτος ― προσπαθώντας να προσδιορίσουν τι πάει πού και πόσο συχνά. Δεν μπορούν να φανταστούν τίποτα έξω από το δικό τους σύστημα, και έχουν εμμονή με τους ρόλους τόσο στο κρεβάτι όσο και εκτός. Ποιος φωνάζει ποιον σκύλα; Ποιος κλαίει πιο πολύ αν πεθάνει