Περιττή αιδώς
Πολύ ελαφρά ντυμένος, βιάστηκα να χωθώ, μουσικίδι, στην πιο σκοτεινή σχισμή που μπορούσες να εντοπίσεις σ’ εκείνη τη γιγαντιαία πρόσοψη, ελπίζοντας πως οι διαβάτες δεν θα με βλέπαν καν ανάμεσά τους. Περιττή αιδώς. Δεν είχα τίποτα να φοβηθώ. Στο δρόμο που ‘χα επιλέξει, πραγματικά τον πιο στενό απ’ όλου, όχι φαρδύτερο από ένα μεγάλο ρυάκι