«Άγνωστες Απολαύσεις»
Πατήστε Play να ακουμπήσει η βελονίτσα τον δίσκο κι έπειτα διαβάστε.
Η Πρωταπριλιά του 1979 έμελλε να μείνει στην ιστορία όχι για κάποια απίστευτη φάρσα που σκάρωσε κάποιος, αλλά για έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Δράστες ο Ian Curtis και η παρέα του —κατά κόσμον Joy Division— · τόπος του εγκλήματος τα «Στούντιο της Φράουλας» (Strawberry Studios) του Stockport της Μεγάλης Βρεταννίας. Το έργο ακούει στο όνομα Unknown Pleasures. Συνεργός τους ο Martin Hannett ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στον ιδιαίτερο και ατμοσφαιρικό ήχο του άλμπουμ. Η ειρωνία είναι ότι αν και ο ήχος αυτός είναι που έκανε τους Joy Division ξεχωριστούς, δεν τους άρεσε γιατί —όπως υποστήριζαν— ερχόταν σε αντίθεση με την επιθετικότητα που έβγαζαν στις συναυλίες τους. Αποδεικτικό στοιχείο και η δήλωση του Peter Hook —μπασίστα— το 2006: «Σίγουρα, το άλμπουμ δεν ακουγόταν όπως θα ήθελα… Τώρα όμως καταλαβαίνω πραγματικά ότι ο Martin έκανε μια πάρα πολύ καλή δουλειά… Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο Martin Hannett δημιούργησε τον ήχο των Joy Division»
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1979 από την δισκογραφική Factory και την ευγενική χορηγία του ιδιοκτήτη της, Tony Wilson ο οποίος εκτός της τυφλής πίστης στο συγκρότημα έδωσε και £8,500 —τις οικονομίες μιας ζωής— για τις πρώτες 10.000 κόπιες του δίσκου. Το εμπροσθόφυλλο προέρχεται από μια έκδοση της Cambridge Encyclopedia of Astronomy και παρουσιάζει ακριβώς 100 επιτυχημένους pulses από το πρώτο pulsar (σ.σ: Pulsar είναι ένα γρήγορα περιστρεφόμενο αστέρι νετρονίων το οποίο εκτινάσσει ενέργεια στο διάστημα γύρω του, δημιουργώντας πολυσύνθετες και γοητευτικές δομές) που ανακαλύφθηκε, το PSR B1919+21. Η εικόνα ήταν μια ιδέα του ντράμερ Stephen Morris και η τελική μορφή του δημιούργημα του Peter Saville. Το οπισθόφυλλο δεν περιέχει καμμία λίστα με κομμάτια παρά μόνο ένα κενό πίνακα όπου θα περίμενε κανείς αυτά να υπάρχουν. Επίσης, στις ετικέττες της original έκδοσης του LP, δεν υπάρχουν ούτε τα κομμάτια ούτε το κλασσικό “side one” και “side two”. Αντίθετα, η θεωρητικά “side one” ονομάζεται “Outside” και έχει τυπωμένο το εξώφυλλο του άλμπουμ ενώ η “side two” ονομάζεται “Inside” με τυπωμένο πάλι το εξώφυλλο αλλά με αντίστροφα χρώματα. Η λίστα με τα κομμάτια και τα credits βρίσκονται μόνο στο εσώφυλλο.
Το Unknown Pleasures αν και μέχρι την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ (Closer) δεν γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία, γνώρισε μεγάλες διακρίσεις. Το Q magazine το τοποθέτησε στην 9η θέση των 100 Καλύτερων Βρετανικών άλμπουμ όλων των εποχών (2000)· τo Pitchfork Media στην 9η θέση των 100 Καλύτερων άλμπουμ των 70s.
Εγώ θα κρατήσω την δήλωση του Jon Savage:
“Leaving the twentieth century is difficult; most people prefer to go back and nostalgize, Oh boy. Joy Division at least set a course in the present with contrails for the future —perhaps you can’t ask for much more. Indeed, Unknown Pleasures may very well be one of the best, white, English, debut LPs of the year”
*το τραγούδι που ακούσατε στο μαγικό πικάπ μας είναι το Shadowplay, το δεύτερο τραγούδι από τη δεύτερη πλευρά που ακούει στο όνομα Inside.
—μβελβερέτρο*
...
I don’t wanna wait in vain for your love;
Something opened up the gates again,